PHOBIA ● Lee Know

☆27°

♡

Hastaneye gelmişlerdi.

Jin Ri'nin bayıldığını gördükten sonra hemen ambulansı aramışlar çabucak hastaneye getirmişlerdi. Eun Ji ne olduğunu anlayamamıştı. Şuanda da Jin Ri bir odaya alınmış. Doktor son kontrolleri yapıyordu. Eun Ji ve Minho da kapınım önünde bekliyorlardı.

Eun Ji'nin gözlerinin dolu dolu olduğunu fark edince elini tuttu Minho usulca. Eun Ji önce ellerine bakmış ardından Minho'nun gözlerine bakıp tebessüm etmişti. Jin Ri için oldukça korkmuştu.

Birkaç dakika sonra odadan doktor çıkmış, Eun Ji hemen öne atılmıştı. "O iyi değil mi?"

Doktor başını sallamış, "Evet, hanımefendi de, bebeği de iyi. Sadece stresten bayılmış. Lütfen onu stresten uzak tutun ve kendisini destekleyin. Küçük bebeğe ve anneye bir şey olmasını istemeyiz."deyip gülümsedi.

Eun Ji, "Be-bebek mi? Unnie'm hamile mi?"
Doktor tekrar başını salladı. "Evet. Henüz haberiniz yok muydu? Hanımefendi altı haftalık hamile. Umarım sağlıklı bir doğum olur. Kontrolleri lütfen ihmal etmeyin. Dediğim gibi stresten ve ağır işlerden uzak dursun. İyi günler."dedi ve selam vererek yanlarından ayrıldı.

Eun Ji şola girerken Minho "Bu, senin yapım aşamasına tanık olduğun kardeş mi?"diye sordu masumca.

Eun Ji bakışlarını Minho'ya çevirmiş, Minho da irkilerek hafif geri çekilmiş ve başını eğmişti. Eun Ji onun elinden tutup odaya girmiş ve kapıyı da arkalarından kapatmıştı.

"Ah, Eun Ji. Burada ne işin var?"dedi Jin Ri yatakta hafifçe doğrularak. "Seni biz getirdik."dedi Eun Ji onun yanına gelirken. Minhoyu da kenardaki koltuğa oturtmuştu.

"Nasılsın şimdi?"

"Biraz daha iyiyim. Serum bittikten sonra gidebilirmişiz. Doktor az önce öyle söyledi. Çıkış işlemlerini halledebilir misin tatlım?"diye sordu Jin Ri.

Eun Ji yanına otururken "Tamam, hallederim ben onu. Da, sen... hamile miydin?"dedi.

Jin Ri başını öne eğmiş ve parmaklarıyla oynarken buruk bir tebessüm etmişti. "Doktor mu söyledi?"
Başını salladı Eun Ji. "Neden daha önce söylemedin? Babamın haberi var mı?"

"Hı hım. Var. Sana da söyleyecektim aslında ama... fırsatını bulamadım. Özür dilerim."

"Neden özür diliyorsun ki? Sanki bir suç işledin. Her neyse ben babamı arayayım. Ona haber vermeyi unutmuşum.."

"Hayır!"diye bağırdı Jin Ri. Eun Ji onun ani çıkışıyla şaşırırken Jin Ri boğazını temizlemiş ve normal tonda "Yani, hayır. Arama. Şimdi işleri vardır onun. Boşuna rahatsız etmeyelim şimdi."

"Ne rahatsız etmesi canım. Sevgilisi hastanelik olmuş, üstüne üstlük hamile. Asıl burada olmalı."deyip telefonunu çıkardı Eun Ji.

Jin Ri uzanıp onun ellerini tutmuş, "Eun Ji, lütfen. Arama." dedi.

"Neden? Kavga mı ettiniz?"diye sordu Eun Ji. Jin Ri başını salladı usulca. "Şimdi daha taze kavga ettik. Benim bayıldığımı falan duyarsa kendini suçlar. Gerek yok. İyiyim ben."dedi.

"Tabii ki kendisini suçlayacak Eun Ji. Bayıldın! Hem de hamilesin. Ya sana ya da bebeğe bir şey olsaydı. Ayrıca akşamda kavga etmiştiniz. Konu ne söyler misin lütfen."

"Önemli de-"

"Unnie. Söyle artık."

Derin bir nefes verdi Jin Ri. "Geleceğimizle ilgili. Bebeğimizin geleceğiyle ilgili. Senin, benim, onun geleceğiyle ilgili. Onun tavırlarıyla ilgili. Cidden... ahh... bunu sana anlatamam Eun Ji. Kendim bile anlayabilmiş değilim. Lütfen zorlama olur mu? Halledeceğim. Halledeceğiz."

Eun Ji yüzünü düşürdü. "Benim yüzümden mi kavga ediyorsunuz? Benim evde olmamla ilgili. Eğer öyleyse ben gi-"

"Hayır Eun Ji. Hayır. Bir yere gitmiyorsun. Nereye gideceksin hem? O cadı annenin yanına mı? Konu bu değil. Konu.... konu... ahhh... cidden bununla ilgili değil Eun Ji. Sadece ona haber verme ve hastaneden çıkışımı yap tamam mı. Bunu konuşmak istemiyorum."

Eun Ji sadece başını sallayıp ayağı kalktı ve hızla odadan çıktı. Minho ise arkasından baka kalmıştı. Jin Ri burnunu çekmiş ve odada ki Minhoyu fark etmişti.

"Sen... Eun Ji'nin hoşlandığı çocuktun değil mi?"

Minho başını ona çevirmişti. Ne diyeceğini bilemezken Jin Ri hafifçe gülumsemiş ve yanındaki sandalyeyi işaret edip "Biraz sohbet edelim mi."demişti.

Bir sorudan çok emir gibiydi.

*

Eve gelmişlerdi. Eun Ji Jin Ri'yi elinden geldiğince pamuklara sarmıştı. Ona koltukta güzel bir yer hazırlamış, televizyonu açmış, isteyebikeceği her türlü yemeği ve atıştırmalığı hazırlamıştı. Jin Ri
"Yah, şımarıyorum bak. Bunlara ne gerek var ki."demişti önündeki atıştırmalıklara bakarak.

"Olsun. Var gerek. Şimdi, unnie. Benim birkaç saatliğine Minho'nun yanına gitmem gerek. Bir şey olursa beni hemen ara tamam mı?"
"Aigo, ne işin var Minho ile?"

"Şey, hoca bir proje ödevi verdi de, son günü de yarındı. Bitiremedik henüz. Onu tamamlayacağız. Notumuzda oldukça önem arz ediyormuş. Onu hemen yapacağız. Sen keyfine bak. Ben çok geç olmadan geleceğim."dedi ve ona sarıldı.

Jin Ri onun sarılmasına şaşırırken "Ta-tamam. Elbette yapın ödevinizi. Bir şeye ihtiyacım yok benim. Rahatınıza bakın. Tanrı zihin açıklığı versin."dedi.
(Artık onlarda öyle mi diyor bilemem dkdkd)

Eun Ji başını sallamış ve montunu da alarak evden çıkmıştı. Hızlı adımlarla ilerlemiş ve Minho'nun evinin önünden geçip gitmişti.

*

Babasının şirketinin önüne geldiğinde zaman kaybetmeden içeri girmiş ve güvenliğe "Kang Seo Jun nerede acaba? Kızıyım ben."demişti.

Yerini öğrendikten sonra ona sürpriz yapacağını söylemiş ve haber verdirtmemişti.
Odasını bulduğunda ortalıkta bir sekreter olmadığı için sevinerek hemen kapıyı tıklatmıştı. İçeriden gelen 'Gel' konutunun ardından kapıyı açmış ve içeri girmişti.

Seo Jun kağıtlardan kafasını kaldırmazken "Buyurun."demiş, Eun Ji de "Baba, konuşmalıyız."demişti. Seo Jun şaşkınlıkla kafasını kaldırırken Eun Ji ona yaklaşmıştı.

"Kızım? Ne işin var burada? Bir şey mi oldu?"diye sordu babası.

Eun Ji başını sallamış ve "Evet, oldu. Bu yüzden konuşmaya geldim. Çok fazla zamanını almayacağım."dedi.

Seo Jun "Burada mı?"dediğinde Eun Ji omuz silkip "Fark etmez benim için." dedi.

"Pekâlâ... O zaman başka bir yere gidelim. Hem bende hava almış olurum."dedi Seo Jun. Ardından önündeki dosyaları ve kağıtları olduğu gibi bırakıp ceketini giydi ve Eun Ji'nin omzunu tutarak çıkışa ilerledi.

***

Bu bölüm kısa oldu ama bir sonraki bölümü daha uzun yazacağım.

Umarım beğenmişsinizdir.

Buraya ölüm sebebimi bırakıyorum