PHOBIA ● Lee Know

☆16°

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

Kang Eun Ji

Ben çok büyük bir bok yedim.

Hala o boku nasıl yediğimi anlayamıyorum. Bir anda kendimden geçtim ve hayatımda yapmam gereken en son şey bile olmayan bir şeyi yaptım. Üstelik Minho'ya karşı...

O beni öylece bırakıp gittikten sonra beş dakika boyunca kendime iyice gelmeye çalıştım. Ben ona taciz etmiştim!

Ne diyeceğimi, ne yapacağımı bilemeden kalkıp üzerimi giyindim ve evin içinde Minhoyu aramaya başladım. Kendine bir şey yapmasından korkuyordum. Banyodan sesler gelince oraya ilerledim. Ağlıyordu.

Yavaşça kapıya yaklaşıp iki kez tıklattım. "Minho..."
Cevap gelmedi. Sadece birkaç burun çekişini duydum. "Minho, ben... özür dilerim... bir an... Ben de ne olduğunu anlayamadım. Özür dilerim sana zarar vermek istemedim..."
Yine ses gelmedi. Kapıyı tekrar tıklatıp "Minho, iyi misin. Bak gerçekten özür dilerim..."
"Git."

Dedi çatlamış sesiyle. Sadece bunu dedi. Ne yapacağımı bilemeyerek bekledim birkaç saniye. "Minho-"
"Git dedim! Beni yalnız bırak."

Kafamı duvara sürtesim geliyordu. Derin bir nefes verip "Pekala... ben eve gidiyorum. Lütfen kendine zarar verme olur mu."
dedim ve sessizce evden çıktım. Ne yapmam gerektiğini, ne söylemem gerektiğini bilmiyordum.

Eve girip üzerimi değiştirmek için odama çıktım. Telefonumun ışığının yanıp söndüğünü görünce elime aldım. He Ran aramıştı ve mesajlar atmıştı. Neden okula gelmediğimi soruyordu.

Keşke Minho söylediğinde kabul etseydim. O zaman ona böyle zarar vermezdim. He Ran'a geleceğimi söyleyip okul kıyafetlerimi giymek için dolabıma yöneldim.

Üzerimi giyindikten sonra kıyafetimi düzeltirken cebimde olan bir kart dikkatimi çekti. Bu Minho'nun doktorunun bana verdiği karttı. Cebimde olduğunu bile bilmiyordum. Kartı incelerken doktorla görüşmem gerektiğini ve ona danışmam gerektiğini düşündüm. Yoksa tek başıma işleri daha da karmaşıklaştırabilirdim.

Hemen telefonumu elime alıp kartın üzerindeki numarayı tuşladım. Birkaç çalışın ardından açıldı.

"Buyrun, Seo Changbin ile görüşüyorsunuz."

"Alo, Bay Seo, ben Lee Minhonun arkadaşı Kang Eun Ji."

"Ah, Eun Ji-shi. Efendim? Minho'ya bir şey mi oldu?"

"Yok, yani evet biraz. Size bu konu hakkında danışmak istiyorum. Yüz yüze konuşsak iyi olur. Okul çıkışından sonra yanınıza gelebilir miyim?"

"Ah tabii gelebilirsin. Yeterki Minho iyi olsun. Seni bekleyeceğim."

"Tamam. Teşekkür ederim efendim. Bugün yanınıza geleceğim. İyi günler."

"İyi günler Eun Ji-shi."

Telefonu kapattıktan sonra hemen okul çantamı da alıp çıktım evden. Ardından direkt okula geçtim. Minhoyu kontrol etmek istesemde şuanda görüşmenin iyi bir fikir olmadığını düşünüp vaz geçtim.

°°°°

Birinci dersi kaçırmış olsamda sonunda okula vardım. Minho yoktu. Zaten gelebileceğini düşünmemiştim ama bir umut beklemiştim. Yan sıramın boş olması çok koyuyordu.

Teneffüste He Ran yanıma gelip "Neden geç geldin?"diye sordu.
"Babam kaza geçirmişte dün. Onunlaydım."dedim. Sabah geç gelmemin sebebi bu olmasa da babam kaza geçirmişti sonuçta.