PHOBIA ● Lee Know

☆15°

Düzenleme:

Bu bölümün yarısından sonra ana karakterin can sıkıcı davrandığını biliyorum. Asla yaptıklarının doğru bir şey olduğunu savunmuyorum. Fakat zaman geçtikçe klasik hakaretlerden daha fazlasını almaya başladığımı gördüm. Lütfen abartmadan, saygı sınırlarını çok geçmeden yorum yapın. Rica ediyorum...

◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇◇

                     #7 Yıl Önce

Anne ve babası yine kavga ediyorlardı. Artık alışmıştı küçük Eun Ji. Neredeyse her gün bir kavga olurdu evlerinde. Fakat bu seferki kendisi yüzündendi.

Tam bir gün önce tecavüz edilmek üzereydi. Neyseki hiçbir şey olmamıştı fakat anne ve babası onun yanında durup destek olmak yerine kavga ediyordu. Diğer iki kardeşide tüm olanlardan habersiz yatak odasında oyun oynuyorlardı.

"Bir de babası olacaksın! Daha kızını koruyamıyorsun!"dedi annesi babasına.

"Hah, ben babalık yapamıyorum ama sen çok annelik yapıyorsun değil mi! Anca kavga etmesini bil. Burada kızının başına ne gelmiş sen neyin hesabını soruyorsun!"

"Elbette ben bunun hesabını soracağım! Sen tuttun götürdün bu kızı o lanet iş yerine. Sonra ne oldu, o cehennemde yanasıca iş arkadaşın kızımı taciz etti! Ya çığlık atıp yardım isteyemeseydi! O zaman başına neler geldiğini üçüncü sayfa haberlerinde görürdük!"

"Ya nasıl bilebilirim bunu! Sanki ben taciz etmişim gibi konuşuyorsun! Kızımla birlikte bir gün geçirmek istedim ama lanet günde başımıza gelmeyen kalmadı! O herifin böyle olduğunu nasıl bilebilirdim!"

"Her şeyin en iyisini biliyorsun ya, bunu nasıl bilemiyorsun! Fakat ancak bana ahkem kesersin sen. Bana kaplan el aleme kedi!"

"Yah! Kim Jae Min!"

"Ne var?! Bıktım senden artık! Defol! Ne bana, ne de çocuklarıma bir yararın var! Seninle yıllardır tartışmaktan bıktım! Zaten doğru dürüst eve geldiğinde yok. Artık hiç gelme. Boşanalım. Bu son noktaydı!"

Babası hayretle baktı karısına. Zaten ne için evlenmişti ki onunla? Zamanında onda ne bulmuştu ki? O lanet olasıca hormonlarının gazına gelmeyip çocukta yapmamalıydı. Başını sallayıp

"Boşanalım. Artık senin nazını çekmek istemiyorum! Bence de yeter."dedi ve montunu da alıp kapıyı çarparak çıktı evden.

On bir yaşında olan Eun Ji daha bir gün önce yaşadıklarının şokunu atlatamamışken şimdi de babası onu en ihtiyaç duyduğu anda terk ediyordu.

◇◇◇◇

"Baba yalvarırım bırakma beni! Ben de seninle geleyim! N'olur..."
"Hayır Eun Ji sen annen ve kardeşlerinle kalıyorsun."

"Ben seninle gelmek istiyorum! Lütfen beni bırakma baba lütfen... Benim sana ihtiyacım var. Terk etme beni, gitme!"

"Gitmeliyim kızım. Üzgünüm ama yanıma alamam seni. Annenle kalmak zorundasın.  Seninle hepten ayrılmıyoruz ki, yine görüşeceğiz."dedi babası.

Eun Ji salya sümük ağlarken "Hayır böyle olmak zorunda değil! Lütfen gitme, bırakma beni. Tamam ben hata ettim. Senin yanından ayrılıp şirkette dolaşmamalıydım. Belki o zaman o adam bana kötü şeyler yapmazdı. O zaman sizde kavga etmez ve sende gitmek zorunda olmazdın. Ben hata ettim, tamam özür dilerim. Lütfen affet ve beni bırakma..."