HEMENCECİK 11'E GELDİK. YAZARKEN AŞIRI KEYİF ALIYORUM VE BİRBİRİ ARDINA YÜZLERCE BÖLÜM ATMAK İSTİYORUM. NASIL İLERLİYORUZ, DÜŞÜNCELERİNİZİ PAYLAŞIN LÜTFEN.
MÜTTEFİK'E DE BİR ŞANS VERİRSENİZ BENİ ÇOOOOK MUTLU EDERSİNİZ.
İyi okumalar.
11-onze
Adrien'in yazdıklarını okuduğum sırada birlikten Mona'nın çağrısı ekrana düşmüştü. Elimdeki şampanya kadehini bırakmadan tenha bir yere geçtim ve telefonu açtım.
"Patrick Saltzman orada, Noir. Dikkatli ol."
İrkildim. "Biliyorum, gördüm."
Telefonun ardından gelen sorgu dolu sese odaklanmaya çalışırken, Saltzman ve Lorenz'in balo salonunun merdivenlerini tırmandıklarını gördüm. "Sen Saltzman'ı nereden tanıyorsun?"
"Haberlerde gördüm." diyerek onu geçiştirdim. Mona dikkatli olmamı söylerken birliğe resmen yalan söylediğim için kötü hissetmeye başlamıştım.
Marianne: Bana burada olduğunu kanıtladı.
Adrien: Pekala, madem çok istiyorsun...
Fotoğraf: (Buraya ekleyemedim, medyada var)*
Kafamı kaldırdım, bordo kravatlı bu fotoğraftaki adamın metro istasyonundaki karşılaştığım adam olduğu barizdi. O geniş omuzları nerede görsem tanırdım. Karşıma çıkacak bordo kravatlı ilk adama Adrien, diyecek kadar delirdiğimi hissediyordum.
Başımı iki yana sallayarak bu gecenin olaysız bitmesini dilerken babam Bay Lorenz, şampanya kadehine vurup tiz bir ses çıkardı ve tüm bakışları üzerine çekti. Ürkütücü mavi gözlerini insanların üzerinde bir bir gezdirirken "Baylar bayanlar, bu davete katıldığınız için hepinize teşekkür ederim. " diyerek sözlerini girdi ve alkış tufanı kopardı.
Mavi gözlerini üzerime dikti ve konuştu: "Sizlere Bay Saltzman ile uzun süredir peşinde olduğumuz, hain Noir'ın kimliğini teşhis ettiğimiz haberini vermek isterim."
Ben, şehrimdeki yolsuzluk ve adaletsizliğe karşı savaş açan Noir, sözde haindim.
Başkan Patrick Lorenz ise bu yolsuzluğa izin veren, daha kötüsü halkı sömürerek cebine büyük paralar koyan sözde iyi başkandı.
Beni bulduğunu söylüyordu ve itiraf etmem gerekirse tam da şu an ölsem yeriydi çünkü Başkan Lorenz, benim babamdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DETAY- TEXTING +18
Short StoryHareketleri bariz bir şekilde hızlandığında onu en derinlerimde hissediyordum. İçimden çıktığında omuzlarım hayal kırıklığıyla düşmüştü fakat belimi sertçe kavrayıp beni yüz üstü çevirdiğinde dudaklarım şaşkınlıkla aralanmıştı. Ardımızda sırlardan ö...
