Hareketleri bariz bir şekilde hızlandığında onu en derinlerimde hissediyordum. İçimden çıktığında omuzlarım hayal kırıklığıyla düşmüştü fakat belimi sertçe kavrayıp beni yüz üstü çevirdiğinde dudaklarım şaşkınlıkla aralanmıştı.
Ardımızda sırlardan ö...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1-une
Tren istasyonunun zemine inen merdivenlerini takip ederken yüzümü kaplayan siyah maskeyi çıkarıp rayların üzerine fırlattım. Kendimi yeryüzünde "özgür" hissedebildiğim tek yerde, kimliğimi saklayıp kendime ihanet etmeyecektim.
Siyah sırt çantama uzanıp içinden çıkardığım buruşmuş kağıtları, bu saatlerde tenha olan istasyonun duvarlarına yapıştırmaya başladığımda, kanımda gezinen hırs müthiş bir şekilde bedenime yayılıyordu. Kendimi tetikte bir kedi gibi hissediyordum çünkü hedefime ulaşmak üzereyken yapacağım bir hatadan, yalnızca kodesi boylamakla sıyrılmayabilirdim.
"Başkan Lorenz yaptıklarının bedelini ödeyecek! " Büyükçe, sararmış kağıdın altında kazınan mahlasım ve davamın sebebini anlatan cümle şöyleydi: "Bu gökyüzü sizin gardiyanı olduğunuz bir hapishane değil! -Noir."
İşimi görüp hızlı adımlarla küçük bir odadan ve tuvaletten oluşan evime geldiğimde, ilk işim bilgisayarımı açmak olmuştu. Adına çalıştığım birlik tarafından verilen notebooku aralayıp istasyondaki kameraları izleyebilmek için şifreyi girdim. Aynı anda ekranıma düşen bildirimle, kalp atışlarım kulağımda çınlamaya başladı.
X: Kim olduğunu biliyorum güzel Noir. (05. 23 am.)
