Dream Of The Book | Minsung

10

Bu bölüm toplam 1235 kelime hepinize iyi okumalar. 🥰

- Jisung'dan -

Işık yüzünden yüzünü göremediğim kişi yanıma gelip oturunca Hyunjin olduğunu anladım. Hyunjin yatağıma oturken konuştu.

" Özür dilerim uyuyor muydun ?"

Kendimi yatağın içinde yükseltip sırtımı yatağın başlığına yasladım ve yüzüne baktım.

" Sorun değil."

Hyunjin gözlerime tereddütle baktı. " Jisung iyi misin ?"

Yüzüme yalandan bir gülümseme geçirdim. " Evet iyiyim bunu sormak için mi geldin ?"

" Ben senin en yakın arkadaşınım yalandan güldüğünde anlayabiliyorum. Hadi şimdi bana gerçekleri anlat. "

" Biliyorsun ben Minho'yu seviyorum. Gerçi bunu anlamayan sadece kendisi ama onu sevdiğimi söylemek hoşuma gidiyor. Ama o birisinden hoşlandığını söyledi."

Hyunjin kafasını biliyorum dercesine sallıyordu.

" Ama o ben değilim Hyunjin. O kişi Jeongin. Bugün onların karşı karşıya gelmesine dayanamadım. Minho'nun o yanımıza geldiği için sevinen yüzüne bakmaya dayanamadım. O yüzden şu an bu durumdayım."

Konuşurken kurumuş olan gözlerim tekrar yaşlarla dolmuştu. Ama hayır ağlamayacaktım. Zor da olsa oda da gezdirdiğim bakışlarımı Hyunjin'in gözlerine çıkarttım.

Hyunjin büyütmüş olduğu gözleri ile bana bakıyordu. " Sen Jeongin'den hoşlandığını nerden biliyorsun. Bunun hakkında bir şey söylememişti ki."

" Bak kafeteryada ilk önce ona olan bakışlarını gördüm. Daha sonrasında sen onu yanımıza çağırdığındaki davranışları sayesinde de emin oldum."

Hyunjin kaşlarını çatarak bir süre düşündü. Her şeyi fark ettiğinde açılan ağzına elini götürdü ve kolumdan tutarak beni kendine çekti.

" Jisung ben özür dilerim."

" Hayır senin bir suçun yok neden özür diliyorsun." 

Son dediğim şeyden sonra Hyunjin kafasını ellerine eğmiş ve bana bakmıyordu. Bu yüzden aramızda uzun bir sessizlik meydana gelmişti. Ben yine düşünmeye başlayacak iken aşağıdan annemin sesi duyuldu. 

" Jisung , Hyunjin! hadi yemeğe gelin! " 

Hyunjin kafasını yerden kaldırırdı. " Ben eve gideyim o zaman. Sende düzgünce yemeğini ye." dedi ve oturduğu yerden kalktı. 

Söylediği şey üzerine ters ters ona baktım. " Salak salak konuşma Hyunjin nereye gidiyorsun. Sanki daha önce hiç bizde yemek yemedin."  

--------------

Hyunjin'i ikna etmiştim ve bu sayede karşımda oturmuş beraber yemek yiyorduk.  Aslında daha çok o yiyordu denebilir. Ben önümdeki yemekle oynama taraftarıydım. Hiç bir şekilde iştahım yoktu bu yüzden sadece fiziksel olarak masadaydım. 

Ben yine aynı şeyleri düşünüp kendi çapımda nasıl düzeltebileceğimi düşünürken bacağıma gelen tekme ile kafamı tabağımdan kaldırıp Hyunjin'e baktım.  Hyunjin ise konuşmadan gözleri ile annemi işaret etti. 

" Efendim anne ne söyledin ?" 

" Dedim ki bir sorun mu var birtanem ?" 

Yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirip " Ha? Hayır anne bir sorun yok."