Jema's POV
:
:
Ang tagal ko naring hindi naka bisita sa shop nato, pero parang wala namang nag bago except sa constumer na kunti lang. Lagi kasi kaming napupuno dati pag mga gantong oras kaya nakakapanibago lang para saakin.
Sinalubong kami ni ate Janna, isa sa pinaka pinag kakatiwalaan kong staff dito sa shop ng maka pasok na kami. Agad nya akong niyakap ng mahigpit at hinaplos haplos nya yung likod ko
:
:
Janna: maam bat ngayon kalang bumisita dito? Ang tagal ka naming hinintay buti naisipan mong dumalaw
:
:
Ramdam na ramdam ko ang saya nya habang sinasabi nya yun at naka yakap saakin, habang si Bea naman ay nasa likuran ko at halatang masaya rin sa nakikita nya
:
:
"Pasensya na ate nag pahinga lang ako ng kunti kaya di ako bumibisita dito"
palusot ko sa kanya, hindi ko pa kasi nakwewkento yung tungkol sa sakit ko at pati narin sa lahat ng staff dito. Hindi ko pa sinasabi sa kanila na may Chronic Leukemia ako, bahala na malalaman din naman nila to sa right time
:
:
Janna: pero buti bumisita ka Miss Jema tapos...
:
:
Hindi nya diniretso ang sasabihin nya at tumingin sya kay Bea na nasa likuran ko at hindi umiimik
:
:
"ah si Bea kaibigan namin ni Jho"
hinawakan ko ang kamay ni Bea at umatras ako ng kunti para mapunta sya sa unahan ko, naki pag shake hands sya kay ate Janna at ngumiti sila sa isat isa.
:
:
Janna: uhm may gusto ba kayong kainin maam?
:
:
"black coffee lang sakin, ikaw Bea anong gusto mong kainin?"
tumingin ako kay Bea para malaman ang sagot nya sa tanong ko pero sinabi nya na ganon nalang din daw, wala kasing chocolate cake na naka display ngayon sa menu yung daw kasi yung pinaka gusto nya dito sa shop ko.
Pakatapos nun ay iniwan na kami ni ate Janna para ihanda yun saamin saka narin kami umupo ni Bea banda dun sa may table na malapit sa may bintana na full glass.
:
:
Bea: may balak ka pa bang palakihin tong shop mo?
:
:
tanong nya saakin habang nililibot nya ang tingin nya sa buong coffee shop
:
:
"Oo if kaya pa, and dream ko talaga na mag karoon ako ng madaming branch para easy money nalang" ani ko sa kanya.
:
:
Bea: hindi kana ba ulit mag aaral? Or mag nenegosyo kanalang talaga?
:
:
"uhm maybe if a had a chance mag aaral parin ako at mag papatuloy sa pag nenegosyo but if not then yun na. Wala na akong magagawa" sagot ko sa kanya at napataas ako ng balikat ko. Hindi ko alam kung anong pag uusapan namin hanggang sa may itanong sya na ikinagulat ko
:
:
Bea: kamusta yung may sakit na ganyan? Nakaka down ba araw araw?
:
:
Her eyes are full of question that I need to answer. Hindi ko alam kung pano ko sya sasagutin kasi maski ako ay may tanong rin sa sarili ko. Paano? pano nya nalaman? Sino nagsabi? Na kwento ba ni Deanna?
:
:
"what do you mean?" kunot noo kong tanong sa kanya at hinihintay ko kung ano ang isasagot nya sakin
:
:
Bea: I already know. Tinanong ko yung kay Jho nung time na may itanong sakin si Deanna about sa sign ng Leukemia and dun palang nag duda na ako kaya tumawag ako kay Jho para i confirm but dont worry, secret keeper ako.
:
:
hindi ko alam kung ano yung sasabihin ko, I lost my words at nakatigin nalang ako sa kanya.
Hindi na ako sumagot at nag tanong ulit, maya maya pa ay dumating na yung coffee namin dala dala ni ate Janna. Pag kalagay ng coffee namin sa table ay agad ko itong ininom at iniwas ko ang tingin kay Bea.
:
:
Bea: okay kalang? Parang di ka comfortable
:
:
" yah Im fine diko lang akalain na alam mo na pala yung tungkol sa sakit ko" naiilang kong sagot sa kanya at ibinaba ko ang kape na iniinom ko
:
:
Bea: okay lang, nung nalaman ko nga yun naawa ako sayo kasi ang bata mo pa.
:
:
Napa singhap nalang ako sa sinabi nya. Naawa? Bat kayo maaawa sakin? This is one of the reason kung bakit ayoko na ipag sabi to sa iba. Kasi lahat naka alam sa sakit nato puro naawa ang naging first impression nila saakin like wtf? Bat kayo maawa sakin? Mukha ba akong kaawaawa? Ayoko ko na may naaawa sakin, it gives me a shitty feeling. Feeling ko ang hina ko sa tuwing may nag sasabi sakin na naaawa sila kasi may ganto akong sakit at ayoko ng ganon kaya kung pwede lang sana na habang buhay ko tong itatago na sakit ko itatago.
:
:
"Bat ka maaawa sakin? Do I look like pitiful?"
:
:
Bea: hindi naman, hindi ko nga nahalata na may sakit
:
:
" wag kayong maawa sakin. I dont deserve that" natatawa kong sagot sa kanya. Ininom ko nalang ulit yung kape ko at ganon rin sya. 3 minuto kaming tahimik hanggang sa nabanggit nya ang pangalan ni Deanna.
:
:
Bea: kamusta na pala kayo ni Deanna?
:
:
muntikan ko ng matapon ang kape sa bibig ko ng sabihin nya yun. Kinamusta pa talaga nya, wala ba syang alam saamin?
:
:
"Kamusta? Di mo alam yung nangyari samin?" kunot noo kung tanong sa kanya at tinitigan ko sya ng deritso
:
:
Bea: aba malay ko sa inyo, umalis na kasi ako kina Deanna. Lagi na kasing andun yung papa nya and umuwi nadin si Mommy and Dad sa bahay kaya naisipan ko narin umuwi kaya diko na alam kung ano yung nangyayari sa buhay ni Deanna
:
:
"Bakit sa school hindi kayo nag uusap?"
:
:
Bea: nag uusap naman pero hindi na sya ganon ma kwento, parang wala na syang pakealam sa mundo ngayon. Kung hindi tahimik tulala, hindi ko na nga na kakausap ng matino kasi laging lutang. Teka ano bang nangyari sa inyo?
:
:
pakatapos ni Bea sabihin yun ay hindi ko muna sya sinagot. Nag aalangan pa kasi ako kung sasabihin ko ba sa kanya
:
:
Bea: ano nga? Sabihin mona parang ano naman to.
:
:
Pag pupumilit nya saakin. Ilang ulit nya akong kinombinsi kaya wala na akong nagawa kundi sabihin sa kanya yung nangyari
:
:
"Ganto kasi yun, nung kaya hindi na akong nakakabisita sa dito kasi na Hospital na ako. Kailangan ko na mag pahinga ng mahaba para hindi na ulit ako mahilo at manghina. Tapos nung na hospital ako, hindi ko alam na pinapunta pala ni mommy si Deanna sa Hospital para sabihin na sa kanya na may ganto akong sakit and yun nalaman nya. Iyak sya ng iyak habang ipinapaliwanag ko sa kanya ang lahat kasi bakit hindi ko daw sinabi. Tapod akala ko tanggap nya hanggang sa sabi nya lalabas lang daw sya tapos sabi ko hihintayin ko sya bumalik. Hindi sya sumagot saakin at tumango nalang. Hinintay ko sya pero wala, hindi nya ako binalikan at hanggang ngayon hindi parin sya nag paparamdam saakin and kanin lang nakita ko sya na may kasama sa mall. Hindi ko alam kung ano nya yun pero nasaktan ako" napayuko nalang ako pakatapos kong sabihin yun
Hindi makapaniwala si Bea na kayang gawin yun ni Deanna, hindi na nya ako sinagot kasi nahihiya daw sya para kay Deanna kaya sinabi nya na pupunta sya ngayon sa bahay nito para kausapin.
:
:
Pakatapos naming mag usap ay agad na kaming umalis sa shop. Nag offer ako sa kanya na ihahatid ko sila sa kanila pero sabi nya wag na raw at may pupuntahan pa sya. Sinabi nya na umuwi nalang ako at mag pahinga at wag i-stress ang sarili dahil lang kay Deanna.
Napa oo nalang ako sa kanya at sumakay na ako sa kotse ko pakatapos ko syang hintayin na maka sakay ng taxi. Sinabi rin nya na tatawag sya saakin para mag kita kami ulit.
:
:
to be continue...
