Eziyet (yaş gerilemesi)

8. Bölüm

"Camila! E-postalar burada tatlım!" Lauren apartman kapısından içeri girerken yüksek sesle seslendi, kolları birkaç gün önce satın aldığı eşyalarla dolu büyük bir kutuyu tutuyordu.

İşten yeni dönmüş ve apartman bloğunun hemen dışında teslimatçı ile tanışmıştı.

Gençin koridordan aşağı koşması, saçları dağınık ve giydiği sweatshirt omzundan düşmesi için tam zamanında arkasından yumuşak bir tıklama ile kapıyı kapattı.

"Her şey burada mı?" Utangaç bir fısıltıyla sordu, kadına masumca ama heyecanlı bir şekilde baktı.

Onunla bir haftadan kısa bir süre yaşamasına ve yavaş yavaş bir rutine sokulmasına rağmen, Camila yaptığı her şeyden hala gergindi. Yine de kabuğundan yavaşça çıkıyordu ve Lauren bu küçük itme ile Camila'nın gerçekte kim olduğunu görebileceğini umuyordu.

"Evet. Hadi birlikte bakalım mı?" Camila'nın onu oturma odasına götürmeden önce başını sallamasını bekleyerek sordu. Dikkatini genç kıza çekmeden önce kutuyu yavaşça sehpaya koydu ve rahatlatıcı bir kolunu beline doladı.

"Açmak ister misin?" Diye sordu, başparmağını yatıştırıcı bir şekilde kalçasında yukarı ve aşağı denedi.

Camila başını hafifçe sallamadan önce tereddüt etti, "sen yap Lolo" diye mırıldandı ve kadın ile ona alay etti gibi görünen kutu arasına gergin bir şekilde baktı.

Lauren gülümsedi ve kızın kafasına yumuşak bir öpücük bastırdı ve kolunu belinden kaldırarak kutuyu düzgün bir şekilde açabildi. Kaseti yırtmak için arabasının anahtarlarını kullandı ve çok geçmeden kutunun kapağını açıp anahtarlarını tekrar masaya koydu.

"Yapabilirmiyim?" Camila, kutuya uzanırken endişeyle sordu, diğer eli başparmağının ucunu emebilmek için ağzına doğru gitti.

Lauren başını salladı, "tabii ki bebeğim, devam et" diye cevapladı ve Camila'nın durduğu yerden sadece birkaç adım ötede kanepede oturdu.

Kız gözle görülür şekilde gergindi, aklı başında herhangi biri bunu görebilirdi. Bu arada, ellerini ayağa kaydırırken titriyordu. Lauren o kadar gergin olmasaydı, muhtemelen durumu sevimli bulacaktı. Camila kutunun içine uzanıp küçük bir paket çıkarırken dikkatle izledi ve genç ona utangaç bir şekilde baktığında, eşyayı sıkıca kavradı, kollarını açık tuttu ve kızın kucağına oturmasına izin verdi.

"Hadi birlikte açalım" diye mırıldandı, paketi kızdan nazikçe aldı. Üstünü açıp Camila için uzattı ve genç sipariş ettikleri iki emziği çekince küçük bir gülümsemeyi kendisi yöneltti. Küçük kız belli ki aww içindeydi, dikkati elindeki eşyaları asla bırakmıyordu, ama içgüdüsel olarak eşyayı çeker çekmez Lauren onu yavaşça durdurdu.

"Bebeğim yok, önce yıkamalıyız" dedi, gözü yaşlı Camila ile karşılaştığında kalbi kırıldı.

"Şşşt, çabucak yıkayayım, tamam mı? Bir saniye bile olmayacak" dedi, hızla mutfağa gitmeden önce Camila'yı kanepeye doğru yavaşça indirerek. Emziklerden birini sabun ve suyla yıkamak için çabucak uğraştı ve kurur kurumaz oturma odasına geri döndü.

"Bak, işte gidiyoruz" diye mırıldandı, kanepeye geri dönerken, emziği dudaklarına tutmadan önce genci kucağına kolayca geri getirdi.

Camila onunla bir saniyeliğine göz teması kurdu, gözleri Lauren'in son birkaç güne aşina olduğu aynı çocuksu görünüşü gösterdi ve yavaş yavaş, sadece biraz tereddüt ederek emziği dışladı.

Mutlu bir şekilde başını sallamadan önce birkaç saniye kararsız bir şekilde emzirdi. Evet, bunu kesinlikle beğendi.

"Tamam mı?" Lauren birkaç saniye sonra kızın kulağının arkasına bir tutam saç sıkıştırarak sordu. Camila ona emziğin arkasına kocaman bir sırıtış göndererek sessizce evet, sorun olmadığını bildirdi.