Eziyet (yaş gerilemesi)

21. Bölüm

YARIN HİKAYE TAMAMLANMIŞ OLUR ÇOK AZ BÖLÜM KALDI ÇEVİRMEDİĞİM

"Yasal olarak okula gitmesi gerekiyor. Bunun başka yolu yok ve bana güven, yeterince araştırma yaptım" dedi Lauren telefona, kucağındaki diz üstü bilgisayara bakarken farklı bir bağlantıya tıklayarak biraz daha bilgi olacaktı.

Annesinin iç çektiğini duydu, "Bu haberi pek iyi kabul etmeyeceğini bileceğiz değil mi? Zavallı kız yanından ve zihinsel olarak zar zor ayrılacak, on altı yaşında ve bir ana okulda baş edemeyecek" diye açıkladı. belli ki kendi başına bazı araştırmalar yapmıştı.

Lauren iç çekti, "Annene tanıyorum, ama onu göndermezsem, başım belaya girer. Etrafa yeterince bakarsam uygun bir yer bulacağımdan eminim, ama ne kadar sürer bilmiyorum Biraz sinirli hissederek 'alacağım' dedi.

"Bakarken Camila'ya söyleyebilirsin. Bu ona zihinsel olarak hazırlanmak için zaman kazandırır. Normal bir okulu deneyebilirsin, ama-"

"Anne, bebek bezli kız ve mesane kontrolü çok az ya da hiç yok. Yaygın okullar, özellikle sahip olduğu bazı problemlerle büyük bir popo yok. Başa çıkmayacak" Lauren, gözlerini küçük bir rulo ile kesti.

Bu sefer annesi iç geçirdi, "bu sadece bir öneriydi. Sadece ... biraz araştırma yap, bölgede ona uygun okullar hakkında bilgi ver ve nasıl gittiğini bana bildir"

Annesi onu göremese de Lauren başını salladı, telefonu kapatmadan önce "Tamam anne, bir an önce konuş" diye mırıldandı ve telefonunu yanına çekerek dikkatini dizüstü bilgisayarına geri getirdi.

Toplam bir buçuk saattir burada oturmuştu ve Camila'nın gidebileceği uygun bir okul bulmaya yaklaşamadı. Evde eğitim almayı düşünmüştü ama haftada beş gün çalıştığı için bunu yapmasının hiçbir yolu yoktu.

Camila normal olsaydı, normal bir okulda iyi olurdu, ancak henüz keşfedilmemiş bazı zihinsel sağlık sorunları olduğu için, Lauren bu tür bir ortamda başa çıkamayacağını biliyordu. . Saatleriyle, konularla başa çıkmakta zorlanırdı ve Lauren bununla başa çıkmak zorunda kalmasını istemiyordu.

İçini çekerek dizüstü bilgisayarını kapatıp sehpanın üzerine koydu. Daha sonra biraz daha araştırma yapacaktı ve uygun bir yer bulduğunda, ancak o zaman Camila'ya söyleyecekti.

*******************

İki gün sonra Lauren nihayet Camila'nın gidebileceği bir okul bulduğunu söyleyebilirdi. Belki gereğinden fazla bir ton araştırma yaptı ve oraya giden çocukların ebeveynlerinden okul hakkında bazı incelemeler okuduktan sonra kararını vermişti.

Okulun kendisi genel görüştü, ancak katılmak için bire bir yardıma ihtiyaç duyan çocuklar için özel bir alan vardı. Camila'nın okullaşma eksikliği nedeniyle, yetişmesi ve akranlarıyla aynı seviyede olması için buna ihtiyacı olacağını tahmin etti.

Ama şimdi tek sorunu aslında Camila'ya söylemekti.

İçini çekerek, kaşları çatık bir şekilde oturma odasına baktı. Camila çoktan kalkmıştı ve güne hazırdı, televizyonun karşısına oturup blues ipuçlarını izliyordu ve mutfakta kahvaltı yapıyordu. İlle de ona söylemekten korkmuyordu, bu onun tepkisiydi, tabiri caizse büyük olasılıkla korktuğu bir çöküştü.

İki tabak tostu masanın üzerine koyarak oturma odasına yöneldi ve küçük kızın önüne çömeldi, elini omzuna koydu, "kahvaltı hazır meleğim" yumuşak bir gülümsemeyle, kollarını tutarak mırıldandı. dışarı.

Camila hevesle kadının kollarına tırmandı ve kendini kaldırıp mutfağa götürdü, "Anne?" Yumuşak bir şekilde sorguladı.

Lauren ona "Evet aşk mı?" Mırıldandı.