57. Bölüm/ Final 2/2

4.4K 184 110
                                    

-Hayır. Hayır Aleyna. Önce konuşalım.
Sana söyleyeceklerim var...

Aleyna şaşkınlıkla gözlerini kırpıştırdı.

-Sana gül bahçeleri vadedemem Aleyna. Her gün yeni bir jest yapamam. Yollarına güller seremem belki. Büyük bir keşif yapıp senin adını veremem. Söyleyemem de bağıra çağıra duygularımı.. Ellerini bile titreyerek tutarım belki. Ben hiç birini sevmedim. Hiç biri sadece bana gülümsesin, yanında olduğum gibi olabileyim demedim. İlk defa gözlerine baktığımda beni bütün saçmalıklarıma rağmen kabullenecek birini görüyorum. Sana o herifin verebileceklerinin kırkta birini veremem. Ama sevebilirim seni. Sevebilirim bana öğretirsen eğer. Emek verirsen bana bir bahar akşamı, filizlenirim ellerinde. Sana her şeyin güzel olacağına garanti veremem. Pişman olup olmayacağını da bilemem. Ama ben sana tüm sevgimi vermeye hazırım. Pişmanlıkta olsa bu öküzü adam etmeyi deneyemez misin?

Aytaç umutla baktı genç kadının gözlerine. Gözleri dolmuş damlalar akmak için sıraya girmişti.

Aytaç öylesine derin konuşuyordu ki Aleyna kendinden geçmişti.
Yavaşça başını salladı.

-Denerim. Her gün pişman olsamda denerim. Ben seninle pişman olmayı da severim.

Aytaç kollarının arasına aldı genç kadını. Etraflarında kimse yok gibiydi. Yalnız ikisi kalmış dünya toz duman olmuştu sanki. Aleyna huzuru tadıyordu. Aytaç ise cesaretin tadını.

***

Neşe'den

Aleyna'nın partneri kollarımdan kaydığında neye uğradığımı şaşırdım.

-2 dakika yalnız bırakmaya gelmiyorsun Neşe. Dedi Ateş ellerini belime koyarken.
"İlla katil edeceksin beni?"

-Of boşver şimdi. Şunlara bak.

Kafamla bizimkileri işaret ettim. Pistin ortasında durmuş konuşuyorlardı.

-Galiba bu sefer başaracaklar.

Ateş onları umursamıyor bana bakıyordu.

-Akşama kadar eğlen. İstediğin kadar.

-Ateş. İyi misin?

Başını salladı.

-Bugünü hep güzel hatırlamanı istiyorum. Çünkü bugüne güzel bir son hazırladım.

-Ateş.

- Hadi git onların yanına. Zaten günün geri kalanı bize ait olacak.

Ellerini benden ayırıp bizimkilerin olduğu masaya kadar götürdü beni.

-Iyi eğlenceler gençler.

-Sağolun Ateş bey hocam. Dedi Evren "Karneler çıktı mı acaba?

-Notların umrunda mı sanki?

-Yok be hocam. İddiaya girdik karne notumla sayısal loto oynayacağım.

Ateş gözlerini devirdi.

-O zaman bolca 1 yaz.

Ateş kafama bir öpücük kondurup gitti.

Aleyna ve Aytaç kıkırdayarak duruyorlardı.

Evren önündeki çerezleri havaya atıp ağzıyla yakalamaya çalışıyordu.

-Arkadaşlar. Ölü müsünüz siz? Kopalım eğlenelim.

Aytaç gözlerini kısarak baktı.

-En son seninle eğlenmeye gitmiştik hatırlar mısın? Travmasını hala yaşıyorum.

ÜVEY ABIM EDEBIYAT ÖĞRETMENIM MI? (No Texting)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin