ÜVEY ABIM EDEBIYAT ÖĞRETMENIM MI? (No Texting)

2K. 7B. "Tüpçüler Kralı"

6. bölümden hatırlatma:

"Şu Ateş değil mi?
Aleyna'nın işaret ettiği yere bakakaldım.

Ateş başka bir şezlongta oturmuş bir kızla sohbet ediyordu.
Güzel bir kız. Davetkar ve dikkat çekici.

Ama beni rahatsız eden şey bütün bunlardan öte Ateş'in kıza ilgisiydi.
Kıza karşı neden bu kadar ilgili gözüküyordu.

Birlikte ayağa kalktıklarında ben arkalarından öyle bakıyordum.

-Neşe iyi misin? Diye sordu Aytaç.

Ben o sırada Ateş'in koluna bakıyordum. Kızı yönlendirmek için beline koymuştu.

Bilinçsizce peşlerinden takip ettim. Üst kata çıkıp bir odanın önüne geldiklerinde ben arkalarındaydım.

İşin kötüsü girdiği oda bizim odamız değildi.

Oadaya bakarken bütün inancımı umudumu oraya bırakmış haldeydim.

Ne düşünmeliydim?
Aldatılıyor muydum? "

***
-Sen olsan ne yapardın?
Dedim omuzlarından tutan Aytaç'a. Beni tutmayı bıraksa düşebilirdim.

-Görmezden mi gelmeliyim? Yoksa gidip hesap mı sormalıyım?

- Şimdi geri dönersen gerçeği asla bilemeyeceksin. Bu ilişkinizi baltalamaz mi?

-Gider miydin yani?

Ne zaman sorulsa Ateş'e güveniyorum derdim bağıra çağıra.
Peki şimdi en güvenmem gereken zamanda neden şüphe duyuyordum?

-Evet o odaya gider. Ne olup olmadığını öğrenirdim. Dedi başını kaşırken.

Beni desteklemeye çalıştığının farkındaydım. Yoksa Aytaç'ı azıcık tanıdıysam. Odaya şafak operasyonu düzenlerdi.

-Tamam. Gidip kapıyı çalacağım.

Aytaç desteklercesine sırtımı sıvazladı.

-Biz plaja gidiyoruz. Şu Evren'e bir bakalım.

Onu onayladıktan sonra odaya yöneldim. Kapının önüne geldiğimde binbir duyguyu bir anda yaşıyordum.
Kapıyı iki kez tıklattım. Kalbim ağzımda atıyordu. Ya istemediğim bir manzara ile karşılaşırsam?

Kapıyı güzelliği ile ortalığı ışıldatan o kız açtı. Düz bir ifadeyle beni süzdü.

-Yanlış geldiniz herhalde.

-Hayır. Dedim "Doğru geldim. Ateş'i arıyordum.

Kız içeriye doğru eğildi.

-Senin kardeşin var mıydı ya? Diyerek umursamaz bir ifade takındı.

Şuna bak!

Demek beni Ateş'in sevgilisi olmaya layık görmüyor.

-Var. Neden?
diye sordu Ateş uzaktan.

-Yalnız. Dedim zorlukla gülümseyerek.  "Kardeşi değilim. Sevgilisiyim."

Kız bön bön bakmayı kesip beni alıcı gözle süzdü. Kızı ittirip içeri girdim.

Ateş cam kenarında oturmuş kahve içiyordu.

Beni görünce beti benzi attı. Hemen ayağa kalktı.

Ona yapacaklarımın farkındaydı.

-Neşe?

Şirin şirin gülümsedim.