ÜVEY ABIM EDEBIYAT ÖĞRETMENIM MI? (No Texting)

50. Bölüm/ "Hiç Tanışmamış Gibi"

Herkese merhaba. Neden bölüm gelmediğiyle ilgili açıklamayı panomda yapmıştım. Wattpade uzun süre hiç giremedim. O yüzden çok fazla özelden mesaj gelmişti. Hepsini cevaplayamayacağım için haksızlık olmasın diye mesajlara cevap yazmadım. Hepinizden bunun için özür dilerim. Sormak istediğiniz soruları instagramdam sorarsanız daha erken cevap alabilirsiniz. İyi okumalar🖐

***

Ateş, Neşe ve Toprak okula yakın bir kafede oturmuşlardı.

Hepsi çok gergindi.

Toprak konuşmak istediğini söyleyince buraya gelmişlerdi.

-Evet Toprak seni dinliyoruz. Dedi Ateş duygu karmaşası içinde.

Toprak derin bir nefes aldı.

-Ben üzgünüm...Yani her şey için.

Elini sıkıntıyla oynattı. Ardından devam etti.

-Biliyorum. Bu kadar şeyden sonra buraya gelmem saçma ama..

Neşe istemsizce kaşlarını çattı. Toprak'a karşı inanılmaz derecede antipati duyuyordu.
-Yine ne tür bir oyunun içindesin? Diye sordu hayıflanarak
"Ne tarz bir oyunla bizi üzmeye çalışacaksın?

-Bu sefer oyun yok.
Diye mırıldandı Toprak.

-En son özür dileyip yanımıza geldikten sonra Ateş'e şantaj yapıp bizi ayırdın birde üstüne birlikte olduğumuzu söyledin. Şimdi de geçmişsin karşımıza dalga geçer gibi...

-Neşe tamam. Diyerek durdurdu Ateş taramalıya bağlamış Neşe'yi.

Ateş'in bu kadar şeye rağmen şefkat yanı ağır basıyordu. En nihayetinde karşısında diğer yarısı oturuyordu. Kalbi sızlasa hissettiği, adam oturuyordu.

-Sana inanmak istiyorum Toprak. Dedi Ateş gözleri parlıyordu.
"Ama bu kadar şeyden sonra seni affediyorsam salaklığımdan değil. Hala seni kardeşim olarak gördüğümden."

Toprak bu sefer gerçekten samimi gözüküyordu. Neşe tedirgindi. Ateş'se içten içe coşkulu.

-Özür dilerim. Söylediklerim, suçlamalarım tamamen aptallıktı. Yaşadıklarımız senin suçun değildi. Ben hatalıyım.

Ateş'in kalbi hızlı hızlı çarptı. Gerçekten duyduklarına inanamıyordu.

-Yeniden başlayalım. Dedi Ateş
"Hiç tanışmamış gibi."

-Anlaştık. Dedi Toprak ayağa kalkıp elini uzattı. Ateş Toprak'ın uzattığı eli tutup kendine çekti. Sonra sıkıca sarıldı.

-Ailene hoşgeldin.

İki kardeş yıllardır bu anı bekliyormuş gibiydi. Neşe'nin aklında soru işarerleri olsada Ateş tüm kalbiyle Toprak'a inanıyordu. Ya da inanmak istiyordu.

İkisi ayrıldığında kalkıp Neşe'de sarıldı.

-Senden nefret ediyorum. Ama katlanıcaz artık.
Dedi Neşe şakayla karışık.

Toprak sırıttı.
-Duygularımız karşılıklı.

Ateş telefonunu çıkardı.

-Buna çok sevinecek birini tanıyorum.

Telefonu tuşlayıp kulağına götürdü.

-Anneciğim akşam Neşeyle yemeğe geliyoruz. Yanımda çok yakın bir arkadaşım da olacak.

-Tamam oğluşum. Akşama görüşürüz.
Telefonu kapatıp cebine koydu.

Toprak biraz çekinerek baktı.
-Bunun iyi bir fikir olduğuna emin misin?