ÜVEY ABIM EDEBIYAT ÖĞRETMENIM MI? (No Texting)

23. Bölüm/ Partiye Hazır mısın?

-Beni görmezden gelemezsin. Sana gitme diyorum.
Sen bana evlenme istemiyorum dedin. Ben evlenmedim. Şimdi sana o herife gitme diyorum Neşe. Gidecek misin?

Öylece kala kaldım.
Çok garip bakıyordu. Sesi sanki nahif bir ceylanınkine ait gibi çıkıyordu.

T-tamam. Dedim "Gitmiyorum bir yere"

Yüzü eski rengine kavuştu biranda.

-Iyi film seç film izleyelim.

İnanmazca baktım. Büyülü bir an gibiydi. -Yani sanırım- Onu nasıl böyle bozabilmişti.
Tam bir odundu.

***
-Fikrimi değiştirdim. Dedi telefon sapığım. "Şu dediklerimi baloda söyleyeceksin."

Tamam deyip kapattım. Benim işime gelirdi. Baloya kadar şu resimleri paylaşmamış olacaktı.

En azından ben öyle sanıyordum.
Okula gittiğimde her şeyin biraz daha kötüleştiğini fark ettim.

Çünkü hain sapık resimleri sayfada paylaşmıştı. Herkes bana ölümcül suç işlemişim gibi bakıyordu.

-Ya bu kız okulda hala nasıl rahatça gezebiliyor?

-Ucube.

-Seni elimizden kimse alamaz kızım.

Üzerime doğru yürümeye başladı bir grup.

-Hey! Ne oluyor burada?

Ateş gelmişti. İfadesiz gözlerle ona baktım. Bu durum hiç hoşuma gitmiyordu.

-Arkadaşlar, Neşe'nin üzerine gitmeyi kesin artık. Neşe nişanlımın kardeşiyle sevgili. Yani Serkan'la. Dün rica ettiler evine kadar bıraktım.

Nefesim kesildi. Ne oluyordu?
Ben sinirle ona bakarken o da bana bakıyordu. Herkes fısıldaşmaya başladı.

-Bakın oda geldi.

Biranda bütün ses kesildi. Gözlerim dolmasın diye sürekli nefes alıp veriyordum.

Kız arzı endam ederek geldi.

Benimde bu sırada telefonum çaldı.
Yine harika zamanlama!

-Sen bir aşağılıksın. İstediğini yaparsam resimleri paylaşmayacaktın.

Sesim giderek yükseliyordu ama kimsenin umrunda değildim. Herkes yeni mükemmel çiftimize odaklanmıştı.

-Oyunu kurallarına göre oynamıyoruz tatlım. Keyfim nasıl isterse öyle.

-Ben oyunu bırakıyorum.
Diye tısladım.

-Peki. Dedi

Abimin alnında yine o kırmızı ışık belirdi.

-Ne oldu prenses. Abin seni hayal kırıklığına mı uğrattı? Öldüreyim gitsin o halde.

-Dur. Lazer gitmedi.
"SANA DUR DEDIM"

Gözyaşlarım aktı. Herkes bana bakıyordu. Fazla bağırmıştım. Lazer kayboldu.

-Neyin var?

Serkan gelmişti.

-Okuldan çıkalım olur mu? Derse girmek istemiyorum.

Beni onaylayınca birlikte çıkışa yöneldik.
***

Elimde poşetlerle eve girdiğimde abimi kapının tam karşısındaki duvara yaslı şekilde beklerken buldum.

-Neredeydin. Dedi dişlerinin arasından. "Okuldan kaçmak için kimden izin aldın"

-Kaçtığımı tam olarak bilmese de annem izin verdi.

Yanardağ gibiydi. Her an üstüme lav püskürtecekmiş gibi duruyordu.