ÜVEY ABIM EDEBIYAT ÖĞRETMENIM MI? (No Texting)

39. Bölüm/ Şok

İkizler birbirlerinin kalplerine düşen acıyı ve sevinci kendi yüreklerinde hissederlermiş. Belki de Ateş'in yüreğindeki korku Toprağın kalbine de dadanmıştı ve Ateş gibi davranmasına sebep olmuştu. Peki ya sahiden böyle mi olmuştu?

Sesin kesilmesinin ardından Toprak yavaşça Neşe'nin üstünden kalktı.

-Iyi misin? diye sordu gözleri kapalı Neşe'ye. Gözlerini açıp kafa salladı genç kadın. Bir süre Toprak'ın yüzüne bakakaldı.
Toprak'ın da insanı duygularının olması onu ümitlendirmişti. Neşe gözlerinin içi gülerek baktı ona. Toprak ise gösterdiği zaafa lanet etti. Sonra gözlerini devirip başka bir tarafa baktı.

Ateş tarlası yanmış köylü gibi sendeleyerek onların yanına geldi.
-Neşe? İyisin değil mi?

Kadifemsi sesi genç kadının tenine çarptığında mayhoş bir rüzgar etkisi yaratmıştı.

Ateş Neşe'nin kafa sallamasına yetinmeyerek genç kızın bedenini kontrol etti. Bir şey olmadığını görünce rahatlayıp Toprak'a döndü.
-Eyvallah kardeş. Diyerek omzuna vurdu.

Neşe doğruldu. Sıkıca Ateş'e sarıldı. Neşe'nin elleri Ateş'in sırtında batan cam parçalarının üzerindeydi. Neşe'nin elleri yüzünden cam parçaları sırtına daha çok battı. Canı çok yandı. Bağırmak istedi sustu. Sevdiğini üzmek istemedi. Belli etmedi.

Toprak kendi halinde gösterdiği zayıflığa lanet ediyordu. Refleks olarak yapmıştı. Bunun başka bir açıklaması olamazdı onun için.

Ayağa kalktı Neşe.

-Biliyordum. Toprak'ın içinde küçücükte olsa bir insaniyet olduğunu.

Toprak gözlerini kıstı.

-Yok öyle bir şey.

Neşe Toprak'ın etrafında dönüyordu.

-Yalancı. Yalancı. Iyisin. Banane iyisin.

Ateş, Neşe'yi kendine çekti.

-Uğraşma kardeşimle.

-Ben senin--
Diye haykırdı Toprak. Ama cümlesini bitirmeden Ateş söze girdi.

-Biliyorum. Biliyorum. Kardeşim değilsin.

Neşe ile Ateş kahkaha ile gülerken Toprak kaşlarını çatıp ellerini göğsünde bağladı.

Öksürük sesi duyduklarında hepsi arkasını döndü.

-Hande. Dedi Neşe geliş sebebini kendine hatırlatırken.
"Toprak lütfen bırak Hande'yi."

Toprak'ın çenesinde bir kas seğirdi.

-Ercan. Şunları dışarı atın.

Gelen korumalar Neşe ve Ateş'in kolundan tutup dışarı attılar.

Kızgın yüz ifadesi gevşedi.
-Biriniz Hande'yi hastaneye bıraksın.

Onları çıkartmasının sebebi onları dinlemiş görünmemek içindi. Bir sandalye çekip oturdu.
Neşe'yi neden korumak istemişti anlamıyordu. O böyle biri değildi. İyiler hep mutsuz olurdu. O iyi olmak istemiyordu.

Ama bir kız kardeşi olması konusu hoşuna gitmişti. Çünkü Ateş'le aralarındaki ilişki güzeldi.

Ve artık 4 duvar arasında yaşamak istemiyordu. Neden onunda düzgün bir hayatı olmasın ki? Annesinin karşısına bile çıkmayı düşündü. Ama sonra vazgeçti o kadar da uzun boylu değildi. Bir sigara yakarken bu hayatını ve kurmak istediği hayatı düşündü.

***

Neşe'den

Akşamki maç için yola çıkmıştım.