Belki Bir gün (gxg)

<<59>>

Başak duyguları için evet dedikten sonra nasıl masadan kalktım,nasıl eve gittim hiç bir şeyi hatırlayıp idrak edemiyordum doğru düzgün.

Odama girmiş dakikalardır düşünüyordum sadece.

Emirin yaptığı ve duvara yapıştırdığım resime baktım,gülümsedim.

Odamın kapısı tıklatıldığında dikkatimi oraya verdim.

"Gel."

Kapının ardında annemi gördüğümde gülümsememi büyüttüm.

"Ne yapıyorsun diye bakmaya geldim."

Elimle halimi gösterdim.

"Yatakta hangi yöne yatsam ona karar vermeye çalışıyordum."

Güldü.

"Yardım edeyim mi?"

Kafamı evet anlamında salladım.

Eliyle kay işareti yaptı bana,ona yer açtım.

Yanıma uzandığında kafamı alıp göğsüne yatırdı,saçlarımı sevmeye başladığında gözlerimi kapattım.

"İlişkin nasıl gidiyor?"

Sustum bir süre,annemle böyle konuları konuşmak herkes gibi beni de geriyordu.

"İyi."

"O kadar mı?"

"Utanıyorum."

"Banane merak ediyorum."

"Merak etmeye devam etmelisin."

Güldük.

"Söylemezsen söyleme bende Ceren'e sorarım."

"Çok güzel gidiyor,hiç bir aksaklık yok.Onun yanında ufacık bile huzursuz hissetmiyorum.Yani gerçekten harika ilerliyoruz beraber."

"Buna sevindim."

Saçlarıma kondurduğu öpücük ile konuştum.

"Şımartıyorsunuz beni anneciğim."

"Şımarıksın zaten."

Kafamı göğsünden kaldırdım.

"Demek öyle?"

Evet dediği anda onu gıdıklamaya başladım.

Nefes nefese kaldığında durdum.

"Ee şimdi ne diyorsun şımarık mıymışım?"

Ayağa kalktı,ellerini teslim olmuşcasına havaya kaldırdı.

"Evet."

Ardından kaçtı.

Kime çektiğim sizce de belli olmuyor muydu?

Tekrar odamın kapısı tıklatıldığında kıkırdadım.

"Fikrini mi değiştirdin anne?"

Kapının arkasında Cereni görmeyi beklemiyordum.

"Sen miydin?"

Kafasını evet anlamında salladı,yanaklarından süzülen yaşları yeni idrak etmeye başlamıştım.ayağa kalkıp yüzünü ellerimin arasına aldım.

"Ne oldu?İyi misin?Neden ağlıyorsun?"

Bir şey söylemeden bana sarıldığında iç çekip saçlarını sevmeye başladım.

Onu üzen her neyse beni daha çok üzüyordu.Konuşmadan bekledim bir süre, ona zaman tanıdım.

"Onları çok özlüyorum."