Belki Bir gün (gxg)

<<29>>

Bana değer vermeyeşini,sevmeyeşini kabullenemeyerek izliyordum güzel yüzünü.

Şu kısa sürede böylesine özlediysem ileride ne olacaktı bilmiyordum.Diğer bilmediğim hiç bir şey gibi bunuda bilmiyordum.

Yanıma doğru ilerledim yavaşça,koltuğun üstündeki pikeyi alıp üstüne doğru bıraktım.

Ne kadar yanağına bir öpücük kondurmak istesemde buna engel oldum.Yada o ve söyledikleri engel oldu emin değildim.Karşımda masumca uyurken ona dokunmaya korkmam hem çok sevmekten hem de onun yüzündendi.

Ne yaptığımı bilmeyerek burnumu saçlarına doğru götürdüm.Derin bir nefes çektiğimde bütün kemiklerimin sızladığını hissettim.Tıkalı burnumla bir kere daha kokusunu ciğerlerime doldurdum.

Ardından dudaklarım yavaşça adıyla biten bir cümle fısıldadı.

"Seni çok özledim Ceren."

Belki de aşık olduğumun kanıtıydı bu.Yanımdaydı ama özlüyordum.

Bana değer verişini görmeyi özlüyordum,bana gülümsemesini özlüyordum,beni sevdiğini sandığım zamanları özlüyordum.

Ne kadar da acizdim değil mi?

Uyandırmamak için yavaşça kapıyı açıp çıktım odadan.

Ardından telefonuma gelen ardı ardına mesajlara bakmak için tuş kilidini açtım.

Annem: Sandığının aksine çok fazla şeyin farkındayım.Ceren seninle kalacak aksini düşünmeni yasaklıyorum.

Annem: Hasta olduğununda farkındayım yaptığım çorbayı iç ve dinlen.

Annem: Seni seviyorum birtanem.Lütfen beni kırma.

Ne demek istiyordu anlamamıştım.Neyin farkındaydı onu da anlamamıştım.Zaten yeterince çalışmıyordu beynim şuan.Buna kafa yormayarak sıkıntıyla nefesimi dışarı üfledim.

Beni sevmeyen biriyle evde ne yapacaktım?Annemin huyunu biliyordum dediğini yapmazsam üzülecek ve benimle konuşmayacaktı bunu istemiyordum ama Cerenle de kalmak istemiyordum.

Lanet ikilemden kurtulmak istercesine kafamı iki yana salladım.Duşa girmek istiyordum.Odaya yavaşça girip dolabımı açıp kıyafetlerimi elime aldım.Ona baktığımda hala aynı pozisyonda yattığını gördüm.

İçim gidiyordu içim...

Kendimi soğuk suyun altına bıraktım.Ateşim olduğunun farkındaydım iyi gelecekti diye düşünüyordum.Zira ayakta durmakta bile zorlanıyordum.

Yarım saat sonra odama tekrar döndüğümde Ceren'in odamda olmadığımı fark ettim.Saçımı havluyla kurularken aşağı doğru inmeye başladım.

Mutfağa doğru ilerlediğimde su içtiğini gördüm.Hiç bir şey söylemeden havluyu sandalyeye bırakıp kendime çorba doldurmak için hareket geçtim.

Bakışlarını üstümde hissetmek beni heyecanlandırıyordu.

Konuşmaya başladığında dahi yüzüne bakmıyordum.Çünkü yenilecektim.Ela gözlerinin içinde yenilecektim.

"Burada olmamın sebebini biliyor musun?"

Kafamı aşağı yukarı salladım kepçeyle çorbayı tabağa koymaya çalışırken.

"4-5 gün buradayım annen öyle söyledi.Rica ettiği için buradayım kendi isteğimle değil."

Yine kafa salladım.Ne diye beni üzüyordu şimdi.Biliyordum zaten.