Belki Bir gün (gxg)

Bölüm 1

Uykuda ağlanır mı hiç? Yazık değil mi değmeyecek biri için okyanus gibi gözlerini kızartıyorsun? Hadi uyan artık ve seni ne üzüyorsa umursama pek kolay değil biliyorum ama en azından dene güzel gözlerin ve gözlerinden bile güzel kalbin için.

"Uyan,uyan,UYAN ARTIK!"

Gördüğüm rüyadan huzurlu bir şekilde uyanacağıma eminken ,Emir'in küçük elleriyle bacaklarıma vurup bağırmasıyla pekte huzurlu uyandığım söylenemezdi.

Biraz sinirli bir şekilde kalkacaktım ki bir daha bacağıma vurarak uyandırmasın ve yapamadım.Tam kızacaktım fakat yüzü o kadar komik ve tatlıydı ki güldüm ve yorganın altından çıkmadan onu yanıma çağırdım;

"Hadi gel beraber yatalım biraz"

"Tamam ama çok öpüp gıdıklamak yok karnıma ağrılar giriyor sonra"

tekrar gülüp kafamı tamam anlamında salladım ama tabi ki öpüp gıdıklayacaktım çünkü ben ablaydım.

yanıma geldiğinde minicik ellerini tuttum ve kulağına bir şey söyleyeceğim dedim iyice yaklaştığında yanağına sulu bir öpücük bıraktım ve gıdıklamaya başladım küçük elleriyle karşı koymaya çalışsa da yapamıyordu bir elimde gıdıklarken bir elimle de yorganı açıp yataktan zıplayarak kaçtım.Aşağı kata arkamdan elleriyle silah yapıp koşan emir'e baktım ve tekrar önüme dönme fırsatı olmadan birine çarptım, anında ben üst o alt tarafta kalacak şekilde yeri boyladık.

evimdeki bu yabancıda kimdi böyle? 

yüzlerimiz o kadar yakındı ki hızla alıp verdiği nefesle beraber atan kalbini bile duyuyordum.Tam kalkacakken kolumdan tuttu ve beni tekrar çekti. Neydi bu böyle romantik aşk filmlerindeki  sahneler gibi? tek fark ikimizinde kız olmasıydı.Tam ağzımı açacakken annemin sesi duyuldu;

"Esma ne yapıyorsunuz öyle? Kalkın bakim yerden kız gelir gelmez üşütecek sırtı parkeye gelmiş."

Bir çırpıda yerden kalktığımızda nihayet konuşmaya başladım.

"Anne bu kim ve neden bizim evimizde?"

Ben üstünden kalkacakken tekrar çekmesinin kızgınlığıyla konuşmuştum ve karşımda ki kız üzülmüştü sesim biraz fazla sert çıkmıştı.

Annem lafa atlayacakken kız anneme görüşürüz diyip yüzme bakmadan evden göz yaşlarını silerek çıktı.Gül sultanın bakışları üstümdeydi ve konuşmaya başladı;

"Niye kıza öyle davranıyorsun biraz kibar olsan ne olur yani ölür müsün?"

yani anneme kızın beni tekrar üstüne çektiğini anlatmayacaktım ve arkamda masumca duran Emir'i bahane ettim.

"Yinede böyle yapmamalıydın neyse akşam bize davet ettim onları bir güzel kaynaşırsınız."

"Anne artık kim olduklarını söyleyecek misin?"

"Karşıdaki eve bugün taşındılar biliyorsun o evin anahtarı Melehat ninen vefat edince bize kalmıştı gelip onu aldı kız oraya not bırakmıştın anahtar bizde diye hatırlasana."

Melehat nine seksenli yaşlarda tek yaşayan bir kadındı ve 4 ay önce yani o civarlarda vefat etmişti onu gerçekten severdim beni kızı gibi görürdü bende onu yabancı biri gibi görmezdim nihayetinde.O aklıma gelince yine gözlerim doldu hayatımda ki kişilerin ölmesine dayanamıyordum.

-------

"Esmaaa bana biraz yadım eder misin? gelecekler birazdan üstünü giyindin mi? Esmaaaa."

"Geliyorum anne merak etme yetiştirirsin sen sofrayı."

Sanki kraliyet ailesini ağırlayacaktık sabahtan beri mutfaktaydı ve saat 7 ye geliyordu gerçekten gelmelerine 20 dakika gibi bir süre kalmıştı ve ben bu saate kadar odamdan çıkmadan aldatıldığım kişinden yani Alp'ten mesaj beklemiştim buda benim salaklığımdı kim bilir şimdi hangi kızı tavlamaya çalışıyordu.

Bunları düşünürken siyah kotumu ve beyaz kapşonlumu giymiştim.Sarı dalgalı saçlarımı açık bırakmayı seviyordum ve yine öyle yaptım okyanus mavisi gözlerim şu sıralar yaşadığım hüzünden dolayı olsa gerek çok yorgundu ve eskisi gibi güzel gözükmüyordu gözüme.

Hazırlanıp aşağı indiğimde tahmin ettiğim gibi annem sofrayı hazırlamıştı ve 5 kişilik servis tabağı vardı bunlardan üçü biz isek onlar iki kişiler miydi?Bunları düşünürken kızın adını bile bilmediğimi fark ettim.

"Anne onlar iki kişiler mi? Ve kızın adı ne? Bide yanında gelecek kişinin adı?Biliyor musun sen?"

"kızın adı Ceren.Annesini ve babasını geçen yaz trafik kazasında kaybetmiş ve anneannesi ile kalıyormuş.Ankara'dan geliyorlarmış nedenini anlatamadan kız ağlayarak gitti hatırlatırım. Umarım kendini affettirirsin insanlara bu kadar ön yargılı yaklaşma lütfen."

cevap verecekken kapı çalınca annem bana gülümseyip kapıya yöneldi.Bende söylediklerini düşünmeye  başladım.

İlk hikayemin ilk bölümünü yayınladım.Umarım devamında herkes keyif alarak okur ya da okumaz önemli değil.Yazmak güzel....

Kusurlarımı mazur görün renkli kalın :)