Belki Bir gün (gxg)

<<49>>

"Nasıl hissediyorsun?"

Uzattığım suyu elimden aldığında bir süre bana baktı,sonra suyunu içip iç çekti.

"Sensizlik nasıl hissettirirse öyle."

Bakışlarımı ondan çektim.Yaklaşık yarım saattir odaya kimseyi almıyordu ve ne yapılacaksa ben yapıyordum.

Dakika başı da bana böyle şeyler söylüyordu

"Her şeyin bir yalan olduğunu düşünüyorsun değil mi?"

Tekrar bakışlarımı ona odakladım.

"Ne?"

Alaya gülümsedi.

"Sana aşık olmamı mesela,ya da sana böyle şeyler yapmamı.Seni öpmemi gibi daha bir sürü şey."

Sonra ekledi.

"Aşkım sana kocaman bir yalan olarak geliyor değil mi?

Karşısında ki koltuğa oturdum.

"Başak,sen benim hep en yakınımdın.Ben seninle büyüdüm.Seni istemediğim halde hala seviyorum,hala canını en ufak bir şey yaksın istemiyorum.Ama ne kadar inanabilirim söylesene?Gözünün önünde günlerce eridim ben,sende en dibimde bana oyun oynadın,hemde aşk gibi naif bir duygu yüzünden.Senin ki aşk olmaktan çıkmış Başak,tedavi olmalısın."

Ayağa kalktı.

"Canımın yanmasını istemiyor musun?"

Kafa salladım.

"Yıllardır canım yanıyor,yıllardır.Artık başa çıkamıyorum anlıyor musun?Artık sensizlik ile başa çıkamıyorum."

Yere bakmaya başladım,söyleyecek bir şeyim yoktu.Ne söylesem anlamıyordu.

"Haklı olduğum için cevap vermiyorsun değil mi?"

Hala ona bakmıyordum,konuşmakta istemiyordum.Oda odada bir ileri bir geri yürüyordu.

"Elimde olsa sana asla aşık olmazdım asla."

Kıkırdadım.Olduğu yerde durup kaşlarını çattı.

"Sen bana aşık değilsin,sen takıntılısın Başak."

Çömelip yüzünü yüzümün hizasına getirdi.

"Bana sakın sana aşık olmadığımı söyleme,sakın!"

Sesi fısıltılı olduğu halde oldukça keskin ve netti.İstemsizce gözlerimi kapadım.

"Sen benden korkuyor musun?"

Cevap veremeden yüzümde ellerini hissetmeye başladım.

"Korkma..."

Her dokunuşu beni titretiyordu.

"Ben seni çok seviyorum,yemin ederim."

Gözlerimi açıp onu kendimden uzaklaştırdım.Ayağa kalkıp yürüyen taraf bu sefer bendim.

"Ben çıkmak istiyorum."

Oda ayağı kalktı.

"Kapı başından beri açık,sadece beni bırakıp gitmek istemediğin için aklına gelmedi."

İçimden bir küfür savurup kapıyı açmaya yeltendiğimde benden önce davranan biri vardı.Bizimkiler ve tadımadığım takım elbiseli bir adam karşımda durduğunda bir iki adım geriledim.

"Buyurun?"

"Ben doktor Asir Uzun,arkadaşınıza bakmak için geldim."

Onaylamak istercesine Uzaya baktım,kafasını evet anlamında salladığında gözerimle teşekkür ettim.Başak'ın asla hastaneye gitmeyeceğini unutmamıştı.