Ayakta durmakta zorlanıyordum,bedenim bu üzüntüye katlanamayacağının sinyallerini veriyordu sanki.Ben bunu hak edecek ne yapmıştım bilmiyordum,onu sevmek beni yormuştu bunu iliklerime kadar hissediyordum.
"Gitmem gerek."Dedi çatallaşmış sesiyle.Yüzüne baktım ağlıyordu,neden?
"Neden ağlıyorsun?"
"Bilmiyorum,lanet olsun."Dedi bana bakarken.Hiç bir şey anlamıyordum.
Ben konuşmayınca devam etti.
"Dediklerini yapacağım,şimdi gidiyorum."
"O mu istedi?"
"Ne?"Dedi akan göz yaşını silerken.
"Arkadaşlarını sevgilin mi seçiyor?o mu istedi?"
Derin bir nefes verdi.
"Neden kabullenmiyorsun?"
Bir anda bağırması ile irkildim.
"Neden seni sevmediğimi kabullen miyorsun?Beni neden hala seviyorsun?
Neden önemsiyorsun?Neden seni istemediğimi kafan almıyor?Ben senin neyinim Allah kahretsin ben senin neyinim?Bana neden bu denli değer veriyorsun?Kendimi senin yüzünden bok gibi hissediyorum,benim neler ile cebelleştiğimden haberin var mı senin?Ben seni istemeyecektim,sende beni istemeyecektin.Ne diye hala kabullenmiyorsun?"
Harika şimdi suçlu bendim,madem içimizdekileri kusuyorduk ben çoktan hazırdım.
"Ben sana güvendim Ceren,saçının teline zarar gelsin istemedim,seni kimse üzmesin istedim,elimden geldiğince yüzünü güldürmeye çalıştım,ben sana sarıldım Ceren,kaç yıllık arkadaşlarıma zorla sarılan ben,her fırsatta sana iyi geliyordur diye sana sarıldım.Senin için her şeyin en iyisi olsun istedim.Peki sen ne yaptın?"
Kafasını yere eğdi.
"Ben söyleyeyim,beni yarım bıraktın Ceren.Sen benim tamamlanmamış tarafımdın.Beni tamamladığını biliyor musun?Hayatıma girip iyice oraya yerleştikten sonra bir açıklama yapmadan hayatımdan çıkıyorsun ve bunu beni fazlaca kıracak sözlerle yapıyorsun.Ben sana her şeye rağmen sarıldım sense beni ittirip,göz yaşlarımla beni tek bıraktın.Yani sadece bok gibi hisseden sen değilsin,bilmiş ol."
Yavaşça bana yaklaştı ardından kollarını bana doladı.Bu kadar şeyden sonra sarılmalı mıydık bilmiyordum.Kollarımı ona dolamadan bekledim.
"Nefret ettiğin kişilere genelde sarılır mısın?"
"Sus,lütfen."Dedi kollarını sıkılaştırırken.Bende ona sarılmaya karar verdiğimde tekrar telefonu çaldı,onu kendimden uzaklaştırıp konuştum,içimden ağlamamam gerektiğini kendime hatırlatırken.
"Sevgilin bekliyor olmalı ona sarılman daha doğru olur."
Ve istemeye istemeye ondan ayrılıp mutfağa inmek için merdivenlere doğru yöneldim.Sanki üstüme bir ağırlık çökmüş gibi yavaştı adımlarım.Sanırım bu ruhumun çöküntüsüydü.
Tezgaha yaslanıp hasta olduğumun verdiği halsizlik ile var gücümle sıktım.
Ona aşık olan başka birisi mi vardı şimdi?Kokusunu doya doya içine çekebilecek biri.Ona aşık olduğunu her fırsatta söyleyebilecek biri.
Bu beni yerle bir ederken dış kapının sesi ile kendime geldim.Kokusunun gitmemesini umarak odama geri çıktım ve derin bir nefes çektim.Hoş kokusu ciğerlerime dolarken gözümden akan yaşları yeni fark etmiştim.
Onu kaybetmiştim,Allah kahretsin onu kaybetmiştim.Benim olmayacaktı ama yine de sevgilisinin olmaması benim ufak umut tanelerine tutunmamı sağlıyordu.Şimdi ise yatağıma yatmış sarsılarak ağlarken kendime küfürler ediyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Belki Bir gün (gxg)
Novela Juvenil"Bana kendimi değerli hissettiriyorsun." "Sana kendini daha çok değerli hissettireceğim." Aldatıldığım çocuktan mesaj beklerken hayatıma giren kız ile belki de ondan son mesaj bekleyişlerimdi.
