Belki Bir gün (gxg)

<<19>>

Başak'tan

Lunaparka gitmeyi teklif ettiğinde dahi 9 sene olmasına rağmen içimde bir umut oluşuyordu.Bir belki ile 9 sene sevmiştim ama gücüm yoktu artık.Beni sevmeyeceğini biliyordum.Emindim.

Onunla resmen onu konuşuyordum.Acizliğime bakın.Ceren'den hoşlandığını anladığımdan beri yüzümü  onun yanında gülümsetmeye çalışıyordum ama olmuyordu.

Onun başkasını sevmesine hem sevinip hem üzülebiliyordum.Garipti.

Ona bakarken gözleri parlıyordu.Gülümsüyordu sürekli.Mutluydu.Bensiz.

Ben de mutsuz olmayı seçip onun mutlu olmasını isteyenlerdendim.Ama artık bir şeyi itiraf etmem gerekiyordu.Madem artık vazgeçecektim bir şeyleri bilmesi gerektiğini düşünmüştüm.

Telefon konuşması bittikten sonra konuşmaya girdim.

"Sana bir şey söylemem gerek."

"Dinliyorum."Dedi merakını gizleyemeyen sesiyle.

Elimle boş olan bankı gösterdim.Oturunca biraz bekledim.Yavaşça konuya girmeye çalıştım.

"Beni yargılamayacağını biliyorum ama biraz da korkuyorum açıkçası söylemekten."

"Ne olursa olsun yanındayım.Çekinme söyle."Dedi.

Biraz daha bekledim çünkü her şey aniden gelişmişti ve ben bu yüzden nasıl söyleyeceğimi kestiremiyordum.Dudaklarımı yemeye başladım ve biraz daha bekledim.O artık beklemek istemiyor olmalı ki sakin bir sesle konuştu.

"Başak ne za-."

Lafını kestim ve ağzımdan ilk ne çıkarsa onu söyledim.

"Ben eşcinselim."

Ağzı açık kalmıştı.Komikti ama gülmeyecektim.Kendini toparlayınca konuşmaya başladı.

"N-ne.Bir dakika.Sen şimdi.İnanamıyorum."

Nedensiz bir şekilde çok utanıyordum.Sanki  ayıp bir şey yapıyormuşum gibi.Onun konuşmasını bekledim biraz.

"Başak utanmana gerek yok.Ayıp bir şey yapmıyorsun.Tabii ki yargılamayacağım.Bu senin hayatın istediğini sevip,aşık olmakta özgürsün".

Elimi tuttu.

"Dediğim gibi yanın da olacağım her zaman."

Tekrar tekrar aşık oluyordum ona.Ama artık başkası için atan kalbini sevemezdim sonuçta.Alp olayında ilk defa böyle bir acıyla karşılaştığım için ne yapacağımı bilmiyordum.Ama şimdi hazırlıklıydım.

Unutmak ne kadar zor olabilirdi ki?

Rahatlamayla gelen derin nefeslerimi verdim.Soru soracağını biliyordum.Öylede olmuştu zaten.

"Başak."Dedi

"Efendim."

"O zaman sevdiğin kişi yani 9 senedir bir kız mı?"

"Evet."

"Bu yüzden mi imkansız?"

Sen her türlü bana imkansızdın Esma.

Biraz daha konuşursam ağzımdan bir şey kaçar diye korkmuştum.Bu yüzden elimle ağzıma yalancı fermuar çektim.

Üzgünce yada bıkkınca ofladı.Ona söylememem onu üzüyordu ama yapacak bir şeyim yoktu.Belki daha az üzülmesini sağlayabilirdim.

"Belki.Belki çok zaman sonra söyleyebilirim."

"Ne kadar çok zaman?"

"Ne zaman imkansız görmezsem o zaman.Yani bayağı bir beklemen lazım."