Gözlerimi açtığımda belime sarılan iki kol hareket etmeme engel olunca yavaşça arkamı döndüm.Başak bana sarılmış uyurken,yüzlerimizin neden bu kadar yakın olduğunu sorguluyordum.Önüme döndüm hızlıca,ardından yavaşça kollarını kendi bedenimden uzaklaştırmaya çalıştım.Ne diye bu kadar sıkı sarmıştı beni,oyuncak ayı mıydım ben?
Eninde sonunda onu uyandırmadan yataktan kalkabilmiştim,elimi yüzümü yıkayıp aşağı indim.Hastalığımın kırgınlığı hala vücudumda olduğu için aşırı derecede halsizdim.Zaten ruhen olan kırgınlığımdan bahsetmiyorum...
Bir bardağa su doldurup içtim,ne yaparsam yapayım gözlerimi kapatmamaya çalışıyordum.O fotoğraf sürekli gözümün önüne geliyordu yoksa.Uyumaya çalışırken neler çektiğimi bir ben biliyordum sanırım.
Düşüncelerimi yakınlardan gelen bir telefon sesi bozunca dikkatimi sesin geldiği yöne doğru verdim.Saniyeler sonra Başak elinde telefonumla ve uykulu gözleriyle karşımdaydı.
"Günaydın,Gül teyze arıyor."
"Günaydın."Dedim uzattığı telefonu alırken.
Kapanmasın diye acele ederek telefonu hemen açıp kulağıma koydum.
"Alo,kızım nasılsın?"
Şu lanet soru..
"İyiyim anne,sen nasılsın?"
"Ben de iyiyim,şimdi babaannen ile yürüyüşe çıkacağız bir arayayım dedim.Hemde yarın yola çıkacaksınız hazır mısınız diye."
Elimle alnıma vurdum tamamen aklımdan çıkmıştı bu.Başak soran gözlerle bana bakıyordu.
"Hazırız anne hazırız oradayız yarın merak etme,babaannem ile Emir'i öp benim için olur mu?Şimdi kapatmam gerek."
"Peki peki,görüşürüz kızım."
"Görüşürüz anne."
Telefonu masanın üstüne bırakıp sandalyeye oturdum.Oflayıp elimle saçlarımı geriye doğru taradım.Tam karşıma Başak oturdu.
"Ne oldu?"
"Yarın Muğla'ya gitmemiz gerek."
"Ne?Neden?"
"Babaannemi bayağıdır görmüyorum beni özlemiş.Annem Ceren ile gelirsin dedi durumları bilmiyor.Bende zaten Uzayların yazlığına gideceğiz hep beraber geliriz sonra oraya geçeriz dedim."
"Tamam,sıkma canını hallederiz."
"Bilet bulabilir miyiz?"
"Uçak biletini bilmiyorum ama otobüs bileti illaki buluruz"
"Zaten Uzay uçağa binemiyor mecbur otobüs ile gideceğiz."
"Unutmuşum doğru."
Şimdi onun telefonu çalıyordu.Bir anda gerilmesi dikkatimden kaçmamıştı,arama yerinde ki ismi kapatıp buradan dışarıda konuşması da...
Üst kata çıkınca neden böyle bir şey yaptığını düşündüm.10 dakika sonra aşağı inince soran gözlerle baktım.
"Kim aramış?"
"Hiç,önemsiz biri."
Yalan söylüyordu.
"Peki."
Kırılmıştım,neden yalan söylüyordu şimdi ne gereği vardı?
Yerinde duramıyordu adeta,yavaşça gelip tam karşımda durdu.
"Gitmem gerek."
"Nereye?"
"Ufak işlerim var biletleri falan da ayarlarım ben dert etme."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Belki Bir gün (gxg)
Teen Fiction"Bana kendimi değerli hissettiriyorsun." "Sana kendini daha çok değerli hissettireceğim." Aldatıldığım çocuktan mesaj beklerken hayatıma giren kız ile belki de ondan son mesaj bekleyişlerimdi.
