Belki Bir gün (gxg)

<44>>

Sorduğu soru karşısında bir süre kaldım.Cerenin gözlerinin en içine baktım,bu sefer tam en içine.

"Hayır ona aşık değilim ve hiç bir zaman olmayacağım."

Gözünden düşen tek damla yaş bile beni hüngür hüngür ağlatacaktı neredeyse.

"Ama o sana aşık."

Şaşırmam gerekiyordu,ama ben şaşırmamıştım.Sanki...Sanki hep bunu biliyormuşum gibi ama konduramamışım gibi.Ya da bu gerçeği sürekli kendimden saklamışım gibi.Yalan olduğuna kendimi inandırmışım gibi.

"Nereden biliyorsun bunu?"

"Sende biliyorsun,sürekli bundan kaçıyorsun sadece.Hep sana daha yakın,sürekli gözlerinin içine bakıyor.Seni kırdığımda bana nasıl sinirlendiğini hatırlamıyor musun?Yıllardır aşık olduğu bir kız var kim sence?Evet sensin.Sana hep daha fazla sarılıyor,bir kötü zamanın olduğunda hepsi geliyor ama ilk önce Başak.Neden ilk hep Başak oluyor?Neden sarılıp uyudunuz peki?Senin ihtiyacın vardı tamam.O neden sana sarılarak uyumayı teklif etti?Gerçeklerden kaçmaya daha ne kadar devam edeceksin söylesene?Daha ne kadar?"

Söylediği o kadar söz arasından son cümleleri bir hayli dikkatimi çekmişti.

"S-sen sarılıp uyuduğumuzu nereden biliyorsun?"

Eliyle yüzünü kapattı,bir küfür savurdu ardından.Telefonunu çıkarıp bir yerlere girdi.Bana uzattığında gördüğüm resim ile durdum.

Başak biz uyurken resmimizi çekmişti ve bunu Ceren'e atmıştı.

Dibime kadar girip konuştu,bu sefer gözlerimin en içine kadar bakan taraf oydu.

"Seni bende dahil kimse hak etmiyor."

Sonra,gitti...

Rastgele bulduğum bir tabureye oturdum.Düşünebildiğim kadar düşündüm.

Başak bana aşıktı ben ona değildim.Sadem onu öpmüştü ve gelip karşımda ağlamıştı.Dudağımın yakınlarından öpmüştü ve sonra çekip gitmişti.

Ceren gelip ona aşık olup olmadığımı sormuştu,cevabını gayet iyi bildiği halde.Sonra Başak'ın bana aşık olduğu gerçeğinden kaçtığımı açıkça bana söylemişti.O zaman oda bu durumu başından beri biliyordu.

Başak uyuduğumuz gece neden Ceren'e o fotoğrafı atmıştı?Amacı neydi?

Beynim tamamiyle allak bullaktı.

Neden gidip gerçeği öğrenmiyordum?

Tabureden kalktım,ahırdan çıkıp eve doğru seri adımlarla yürüdüm.Uzayı bahçede telefonda konuşurken gördüğümde sordum.

"Başak nerede?"

Eliyle telefonu kapatıp bana döndü.

"Sahile doğru gitti güzelim."

Kafamı sallayıp telefonumu almaya odaya doğru çıktım.

Kapıyı açtığımda Ceren irkilmişti,sinirli olduğumun farkında değildim.

"Özür dilerim."

Yanıma geldi ben telefonumu nereye koyduğumu gözlerime ararken.

"Bir yere mi gidiyorsun?"

Kafamı salladım,komidinin üzerinde gördüğüm telefonu alıp çıkmak için kapı koluna uzandım.Eliyle beni durdurmuştu.

"Ne oldu?"Diye sordum.

Gardrobu açıp içinden bir kapşonlu çıkardı.

"Akşam oluyor hava eser belki bunu al."

Nasıl tepki vermem gerektiğini kestiremiyordum,dakikalar önce yaşadığım şeyler buna engel oluyor gibiydi.Yine de hafifçe gülümseyip dışarı çıktım.