Mühürlü kaderler Bölüm 37

887 29 4
                                    


  Ayşe, otelin büyük ve şaşaalı salona baktı baştan aşağıya. Kokteyl masalarında duran şık konuklara ellerinde tepsilerle garsonlar hizmet ediyordu. Parıltılı ve gösterişliydi gördüğü her şey. Yüzlerde kaygısız ifadeler ve onlara eşlik eden şen kahkahalar vardı. Acaba kaçı şu an onun gibi yalandan bir gülümsemeyle dolaşıyordu? Bu gece içi kor gibi yanan başkaları da var mıydı salonda? 

"Eee keyifli misin bari?"

  Ayşe dönüp baktı. Yasemin'in yanına geldiğini farketmemişti.

"Çoookk" dedi Ayşe acı bir gülümsemeyle.

"Çok garip değil mi? Birkaç ay önce Ali'yi nişandan vazgeçirmeye çalışıyorduk. Şimdi ise halimize bak. Sen aynı yoldasın şimdi, nişanlanıyorsun."

"Hayat işte, söyleseler inanmazdım."

"Öyle. Ama bazı kaderler mühürlüdür birbirine."

"O ne demek Yasemin?" diye sordu Ayşe merakla. Bunu ilk kez duyuyordu.

"Boşver, öylesine dedim. Hala vazgeçebilirsin biliyorsun değil mi?"

Ayşe cevap vermedi. Sessizce başını öne eğdi.

"Ayşe şu sahte maskenin altındaki gerçek yüzünü görebiliyorum. Keder ve aşkla dolusun. Duruşun hüzünlü, gözlerin ümitsiz. Şuraya bak senin ve Koray'ın nişanındayız, şaka gibi. Gel dön bu yoldan kuzum, hala vakit var."

"Yasemin, yapamam!" dedi Ayşe acı çekercesine.

"Korkak!" dedi Yasemin kızarak.

  Ayşe Yasemin'e dönüp tam bir şey diyecekti ki Koray'ın yaklaştığını gördü ve susmayı tercih etti. Koray birkaç arkadaşıyla yanlarına geldi. Konuklarını Ayşe'yle tanıştırdı. Birkaç tebrik ve sohbet cümlesinden sonra başka bir masaya geçti konuklar. Yasemin de Koray'la dalaşmamak için bir bahaneyle ayrıldı yanlarından. Ayşe ve Koray yalnız kaldılar. 

Koray Ayşe'ye baktı. Dağınık toplanmış saçları ve muhteşem pudra elbisesi ona eski zamanlardan gelmiş bir prenses havası vermişti. Hem geçmişten hem de bugünden gibiydi. Eşsizdi.

"Ayşe, o kadar güzelsin ki" dedi Koray.

"Teşekkür ederim ama bunu az önce de söylemiştin" dedi Ayşe sıkılarak.

"Bütün gece tekrarlayabilirim. Hayal gibi bir güzellik Ayşe seninki. Dokunsam yok olacakmışsın gibi."

  Koray, Ayşe'nin elini tutup öptü derin bir nefes çekerek. Ayşe, Koray'ın gözlerindeki arzuyu gördü ve elini hızlı ama zarif bir şekilde geri çekti. Dikkat çekmemek için doğal davranmaya gayret etmişti ancak çok da rahatsız olmuştu Koray'ın ona dokunmasından.

"Gördün mü yok olmuyormuşum demek ki. Buradayım hala." Dedi Ayşe gülümsemeye çalışarak.

"Ve bir ömür boyu da burada olacaksın Ayşe. Daima benimle ve benim olacaksın."

  Ayşe baştan aşağı ürperdi. Bir korku sardı bedenini. Önünde duran gerçeği Koray söylemişti bir çırpıda. Düşünmekten dahi kaçtığı gerçek. Koray'ın ona dokunmasına bile tahammül edemiyorken bir ömür onunla olmak! O an sahiden yok olmak istedi.

  Koray salona giren yeni konukları göstererek:

"Semih amcalar gelmiş Ayşe, gidip selam verelim."

"Tamam tabii." dedi Ayşe tedirgin bir şekilde.

"Ayşe sıkıldın biliyorum. Merak etme Bakan Bey gelir gelmez hemen nişan kesilecek. Son anda önemli bir toplantısı çıkmış şansımıza."

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jan 13, 2021 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

BİR ÖMRÜ BİR AŞKA ADAMAKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin