BİR ÖMRÜ BİR AŞKA ADAMAK

Aşk Bölüm 15

"Ali, gitmem gerek."

"Bu lafı hiç sevmiyorum."

Ali, Ayşe'yi daha sıkı kucakladı. Teninin sıcaklığını hissetti, kokusunu içine çekti.

"Bu koku olmadan geçen yıllarıma üzülüyorum şu an."

  Ayşe utanmıştı. İkindi güneşi perdelerin arasından yatağa vuruyordu. Ali'nin de yüzünün bir kısmı güneşle aydınlanmış ve ona hoş bir çekicilik vermişti. Ali'ye gülümseyerek baktı, elini alnına uzattı, saçlarını hafifçe kaldırdı.

"İşte burada yara izin."

Ali, Ayşe'nin çıplak omuzunu öptü.

"Evet Ayşe, bana attığın imza."

Güldüler.

"Gerçekten gitmem gerekiyor Ali. Eve geç kalırsam babama hesap vermem gerekir."

"Tamam Sevgilim."

"Sevgilim mi?"

"Sevgilim."

Ayşe'nin içinde belki yüzüncü kez kelebekler uçuştu tekrar. Ali ona 'sevgilim' demişti.

Kalkıp hazırlandılar.

"Bu gece burada kalmanın hiç mi yolu yok?"

"Mümkün değil Ali. Keşke olsa."

Dışarı çıktılar, Ali, Ayşe'yle arabasının yanına geldi uğurlamaya. Ayşe çantasından günlüğü çıkardı.

"Al Sevgilim, bunu sana bırakıyorum şimdilik. Senin de hatıra defterin sayılır. Senin de anıların var burada."

"Teşekkür ederim Sevgilim. Bu gece sensiz nasıl geçecek diye düşünüyordum. Bu çok iyi oldu."

Ayşe gülerek;

"Ödünç veriyorum sadece, ona göre, dedi."

"Mesaj alındı Küçük Hanım."

Ali, Ayşe'yi dudaklarından uzun uzun öptü.

"Hiç bırakasım yok seni Ayşe."

"Benim için de öyle. Hoşça kal Ali."

   Ayşe arabasına binip içinde binlerce kelebek ve kalbinde ayrılık acısıyla uzaklaştı. Hem çok mutlu hem de üzgündü. Ali Ayşe'nin arabası gözden kayboluncaya kadar arkasından baktı sonra da içeri girdi. Aşıktı, mutluydu. Ayşe'nin ona olan tutkusu, arzusu, heyecanı, kollarındaki titremesi, teninin sıcaklığı, yüzünün masumluğu... Şimdiden çok özlemişti onu. Kalbindeki keskin acıyı hissetti. Ahh, bu kadın ona neler yapmıştı böyle?