KAÇIKLAR

×33×

Selamm^^

Medyada ki güzel kızımız Işık, okuduğunuz zaman Işık bir fotoğraf seçecek. Sizde bu fotoğrafı seçtiğini farz edin.

Vote vererek ve yorum yaparak bize destek olumayı unutmazsanız çok mutlu olurum...

İyi okumalar💙

⚡⚡

Işık'tan;

"Emin olduğunuza göre artık gidebilirsiniz sanırım?"

Belli belirsiz hastaneye bakmaya başladılar. Her şeyine kadar didik didik etmişlerdi zaten, hastane gayet iyiydi işte. Daha fazla uzatmamalarını ümit ettim.

Annem bana döndü. "Işık bak, en başında böyle anlaştık biliyorum ama bir kere daha düşünsen kızım? Biz seni bu halde bırakıp nasıl dönelim ki?" 

Annem titreyen çenesiyle dolan gözlerine hakim olmaya çalışırken babam girdi araya. "Evet Işık, lütfen bir kere daha düşün, seni burda bırakmayı istemiyorum. Kır şu inadını da dönelim geri, lütfen kızım.."

Öyle masum bakıyor, öyle içten istiyorlardıki bunu bir an için kabul etmek istedim..

Fakat yapamazdım.

Kimsenin beni bu halde görmesini istemiyordum. Tanıdığım, sevdiğim herkesin benden uzak olmalarını istiyordum çünkü dayanamıyordum. Ben onları o halde görünce daha da mahvoluyordum. Benim için kahrolmalarını görmeye tahammül edemiyordum.

Bir an için kabul edecek gibi olsamda berenin altındaki saçlarım geldi gözümün önüne. Ortası iyice seyrekleşmeye başlayan günden güne yok olan saçlarım..

Annemin eline bir tutam saçım düşünce gözünde gördüğüm yıkılmışlık geldi..

Yok, hayır. Onları bu halde görmeye katlanamıyordum. Kimseyi istemiyordum, hiç kimseyi..

"Baba artık gitmelisiniz, yoksa vazgeçeceğim."

Tek kozum buydu. Tedaviden vazgeçeceğimi söylüyordum ve onlarda ne istersem yapmaya mecbur kalıyorlardı.

"Niye böyle yapıyorsun? İzin ver yanında olalım işte!"

Sinirle konuşan Baran'a döndü gözüm.

"İstemiyorum! Nesini anlamıyorsunuz?! Hiç birinizi istemiyorum! Yalnız bırakın beni!"

Ağlayarak "Işık," diyen annemin sesini ve görüntüsünü yok saymaya çalıştım. Tek tek ittirdim hepsini. Gücüm yoktu ama yine de yaptım. "Gidin!"

Babamın çökmüş yüzü, ağlamaktan kızarmış gözlerine değdi gözlerim. Bir an kalakalsamda gözlerimi yumdum hemen. Yumar yummaz gözlerimden yaşların süzülmesi bir olurken "Allah aşkına," dedim yalvarırcasına. "Gidin!"

Aniden gelen yorgunluk hissiyle yere çöktüm. "İstemiyorum," diye fısıldadım. "Gidin.."

⚡⚡

"Good morning.."

Tepemde dikilmiş bunu diyen adama baktım. Ne ara uyumuştum ben? Annemler gitmiş miydi? Hem, hani benim doktorum türktü?