KAÇIKLAR

×3×

İyi okumalar kaçıklar💙

⚡⚡

Poyraz'dan;

Işık ayaklandı ve "Ondan önce dayının çocuğu ile tanışmayacak mısın?" Diye sordu beni göstererek.

Bu çocuk halama hiç benzemiyordu. Üstelik uzundu ve uzun olması sinirimi bozmuştu.
Ben kısa değildim birisi değildim ama kendimi onun yanında kısa gibi hissetmiştim.

"Bu mu Savaş dayımın oğlu?" Diye sorarak parmağı ile beni işaret eden Atalay'a, Melodi yanımıza gelerek, "Bu mu değil, onun bir ismi var, Poyraz." Dedi imalı bir şekilde.

Atalay, Melodi'ye baktı çatık kaşlarla. O tam bir şey söyleyecekken Işık hemen, "O da Savaş amcanın kızı." Dedi.

Atalay, Işık'ın söylediği şeyle sinirini unutuvermişti. Kendi içinde bir şeyler tartıp biçerken, "Ha, şimdi anladım." Diye mırıldandı kafasını sallayarak. "Ama bunlar iki kişi, ben bir çocuğu var sanıyordum?"

Hemen lafa atladım. "Doktor da biz annemizin karnındayken öyle sanmış."

Kendi yaptığım espiriye yalnızca ben güldüm fakat herkesin ciddi bakışları yüzünden gülüşümü mecburen yarıda kesmek zorunda kaldım.

Atalay, "Şakalar, komiklikler.. En sevdiğim!" dedi coşkulu bir şekilde ve elini uzattı. "Hoş geldin dayımın oğlu."

İçten bir şekilde gülümsedim ve "Hoş bulduk," dedim elini sıkarken.

Biz el sıkıştıktan sonra Melodiye döndü ve "Sen de hoşgeldin dayım-" Diye konuşacakken Melodi "İsmim ile hitap etmeni tercih ederim." Diyerek kesti sözünü. "İsmim, Melodi."

Çok ciddiydi. Bu kız ciddiydi.

Atalay bozulan siniriyle "Çok gıcık bir tipsin." Dedi birden Melodi'ye.

Melodi kaşlarını çattı. "Sende oldukça salak bir tipsin ama ben bunu senin yüzüne vurmadım."

Atalay sinirlenmişe benziyordu. "Ben doğruları insanların yüzüne vurunca salak olmuyorum?"

Işık araya girip "Bence kantine inelim?" Dedi soru sorarcasına. Ortamdaki gerginliği yok etmek istemişti aslında, fakat pekte yararlı olmamıştı.

Melodi, Işık'a döndü ve "Ben gıcık bir tip miyim?" Diye sordu.

Işık cevap vermeyip öylece baktığında Atalay kazanmış edasıyla sırıttı. "Aldın bence cevabını."

"Daha bir şey söylemedi ki?"

Atalay göz devirerek bana döndü. "Işık birini kırmamak için yüzüne doğruları söyleyemez. Sessiz kalması benim haklı olduğumu gösteriyor."

Daha fazla katlanamayıp "Tamam, bu kadar yeter," dedim sinirle. "Saçmaladınız."

Melodi'nin kolundan tuttuğum gibi sınıftan çıkardım. Melodi sessizce bana ayak uydurmuş öylece koridorda yürürken tuttuğum kolunu çekip durdu. "Gıcık bir tipim, öyle değil mi Poyraz?"

Al işte! Kırdın, kırdın! Melodi sert biri gibi görünsede çok kırılgan bir kızdı. Atalay'a sinir olmuştum. Kardeşimi üzmeye hakkı yoktu.

Burukça gülümserken omuz silktim. "Başkasının ne düşündüğü kimin umrunda. Aptal gibi onu takmayacaksın değil mi?"

Melodi söylediğim şeyden sonra gülümsemeye çalıştı ve "Tabi ki takmayacağım," deyip koluma girdi sanki demin olanları olmamış gibi. Fakat yine de üzülmüştü, biliyordum ama buna rağmen gülümsemişti.