KAÇIKLAR

×42×

Selamm^^  Yeni bölüme hoş geldiniz..

Final yapmadan yayımlamayacağım diyen ben ve yine de yayınlayan ben🤝

Yorumlarınızı eksik etmeyin!

İyi okumalar💙

⚡⚡

Atalay'dan;

Derin bir nefes aldım. Ağlamamalıydım. O kadın tek bir göz yaşıma değmezdi. Değmemeliydi. Ben, ben abimle konuşmalıydım.

"Atalay ne diyorsun sen?"

O söylediğim şeyle şoka girerken ben daha şimdi çıkıyordum şoktan. Evet, bugün biyolojik annem ölmüştü benim. Tamamiyle veda etmişti hayata, bana, abime..

Abimden bunca zamandır kaçıyordum ama artık ona her şeyi anlatmalıydım.

Ayaklandım.

Melodi'de benimle kalktı. Gözleri endişeyle her zerremde gezinirken, "Nereye?" Diye sordu kolumu tutarak.

Gözlerimi kapattım bir an için ve tekrar derin bir nefes aldım. Sakin ol Atalay. O kadın için üzülmen, arkasından ağlayıp sevdiğin kadına bağırman aptallık.

"Abimle konuşmam gerek.."

"Tamam buraya gelecekler zaten, de hakikaten neden hala gelmediler?"

Sağ elimi alnıma bastırdım. "Ben mesaj attım evde değiliz diye, ondan."

"Neden peki?"

Titrek sesi benimde içimi titremişti. Yine ağlayacaktı ve ben bunu istemiyordum. Ne olursa olsun ağlamasını istemiyordum. Bugün çok ağlamıştım onu ve bunun için kendimden nefret ediyordum.

"Çünkü konuşmam gerek işte onunla."

"Atalay senden gelecek hiçbir şey bana zarar vermez tamam mı? N'olursun anlat bana ne olduğunu."

Sessiz kalıp gözlerimi kaçırdım. Bir şey söylemeyeceğimi anlayınca bana doğru geldi ve ellerini yanaklarıma koyup gözlerine bakmamı sağladı.

"Lütfen," diye fısıldadı yüzüme doğru. "Senin için korkuyorum."

"B-bende korkuyorum."

Kekelyerek söylediğim cümleyle "Neden?" Diye sordu.  Nefesi yüzüme çarparken ben nefes almakta güçlük çekiyordum.

"Ya, ya sen öğrendikten sonra benden korkarsan?"

"Atalay ben senden neden korkayım?"

Çaresiz gözlerimi korku dolu bakışlarına çevirdim. "Lütfen, lütfen anlatmayayım Melodi. N'olursun.."

"Peki," deyip başını salladı. Yutkundu ve elimi tuttu gözlerimin içine bakarak. "Anlatma ama yanında olacağım, ne olursa olsun."

Gülümsedim. "Yanımda ol, ne olursa olsun."

⚡⚡

Ertesi gün..

Bir türlü bir yere ait hissetmeyen içimde ki çocuk neden kendini bir toprağa ait hissederdi? O toprağı avuçlayınca sanki parçasını tutuyormuş gibi bir hissi ona kim vermişti? Bu babamın üzerini örten toprak benim de acılarımın üzerini örtmeye yeter miydi?