KAÇIKLAR

×11×

İyi okumalar Kaçıklar💙

⚡⚡

Poyraz'dan;

"Gidince ne diyeceğiz ki? Hem beni sevmiyor, sen git gideceksen. Beni görmese daha iyi."

Melodi "Ya Poyraz saçmalama, o bizim babamız neden seni sevmesin?" Diye konuşmuştu sinirle.

Durdum ve ona döndüm. "Gelmeyeceğim diyorum Melodi, sen gideceksen git. "

"Annem haksız biliyorsun değil mi Poyraz?"

"Haksız veya haklı benim için fark etmiyor, sadece bize ihtiyacı var. Sürekli ağlıyor, sen de görüyorsun. Üstelik üzerine gidip duruyorsun. Annemlerin yanında bir şey söylemiyorum ama bir kere daha annemin üzerine gidersen karşında beni bulursun Melodi."

Başka bir şey söylemeye gerek duymadan yürümeye devam ettim. Arkamı döndüğümde yoktu. Bir anda nasıl birden yok olmuştu öyle? Muhtemelen biricik babasının yanına gitmiştir.

Tekrar omuz silkip yürümeye devam ettim eve. Bugün Asım abinin başka bir işi olduğu için bizi almaya gelememişti. Melodi de fırsattan istifade babamın yanına gideyim diyordu.

Tamam, annem haklı demiyorum ama bana ihtiyacı var. Onu yalnız bırakmak istemiyordum. Hem eminim ki, babamın yanında en son görmek isteyeceği kişi benim.

Evin önüne geldiğimde kapının önünde duran koruma abilerime selam verip eve girdim. Dedem ve Caner amcam da yoktu bugün evde. Annemde kendini iyi hissetmediği işe gitmiyordu.

Yani, yalnızca annem ve ben vardık.

Salona girerken anneme seslendim ama ses vermedi. Çantamın tekini omzumdan çıkarıp yukarı çıkmaya başladım. Annem odasındaydı muhtemelen. Kapıyı çalıp içeri girecektim ama kapıyı açamadım çünkü kilitliydi. Buna rağmen tekrar tekrar kapı kolunu çevirip durdum salak gibi.

Annem neden kapıyı kilitlemişti ki?

Çantayı yere bırakırken "Anne," Diye seslendim kapının ardında olduğunu düşündüğüm anneme. "Odanın kapısını neden kilitledin?"

Bir süre ses vermesini bekledim fakat ses gelmedi. Kaşlarım çatılırken "Anne, ses versene!" Diye bağırdım.

Neden ses vermiyordu? Bir şey mi olmuştu?

Saçmalama Poyraz, ne olabilir ki?

Ya kendine bir şey yaptıysa? Al işte, yine saçmalıyorum! Annem neden öyle bir şey yapsın ki? Yok, böyle olmayacak. Cebimdeki telefonu çıkardım ve hemen babamı aradım.

Meşgule attı.

Bir kere ihtiyacım olduğunda yanımda görsem şaşardım zaten.

Anlamıyordum, annem neden kapıyı açmıyordu? Kapıyı açmamasını anlarım ama ses niye vermiyordu?

Tekrar kapıya yönelirken "Anne!" Diye bağırdım. "Lütfen aç şu kapıyı!"

Israrla ses vermeyince yeniden korkuyla telefonuma sarıldım. İkinci aradığım kişide elbette babamdı. Fakat her zamanki gibi yine meşgule attı.

"Niye açmıyorsun ki? Belki imdat diyeceğim! Belki ihtiyacım var sana?!"

Telefona doğru bağırdığımı fark edince kafamı yukarı kaldırıp sesli bir şekilde ciğerlerimden derin bir nefes aldım.