KAÇIKLAR

×43×

Salemm^^

Ynei bölme hşo gldneiz...

Nlor yruoum ypan bne üzluyrum gceleri ağlyrm hiç yrm ypmiysunz🥺🥺🥺

yldızı prltmyaı untmyn

21.03 güncellemesi, bölüm ithafları yapmaya başlıyorum arkadaşlar...

Bu bölümü; canım, okuyucum, arkadaşım, kardeşimm, her şeyim, bütün güzel terimlerin karşıtı olan biriciğim... nur_erdemm 'e ithaf ediyorum💙

Her koşulda yanımda olduğun için, arkadaşım olduğun için teşekkür ederim💙 iyi ki varsınnn lan pezeveng🥺💙

bölüm şarkısı : Pinhani/Cihan Mürtezaoğlu- Bir Beyaz Orkide

İYİ OKUMALAR🥺💙

⚡⚡

Işık'tan;

Karanlık...

Kalbimin içi kapkaranlık. Poyraz tüm ışıkları söndürüp gitti, hemde bir daha girmemek üzere. Canım acıyordu ama gülümsemeye çalışıyordum, rol kesiyordum ve bundan dolayı kendimi koca bir oyunun içinde gibi hissediyordum..

Neden her şey bu kadar kötü olmak zorundaydı? Niye hep mutsuz olmak zorundaydım ben?

Evlendi..

Sevdiğim adam gözlerimin içine baka baka bir başka kadınla yeni bir hayata başlamak için ilk adımı attı. Gözlerime baka, baka evet dedi..

Gitmemeliydim. Doğru söylüyordu, kendime acı çektirmeyi çok seviyordum ben. Neden bu kadar ahmaktım? Artık onu unutmam gerekti. Onun yeni bir hayatı vardı, en önemlisi bir çocuğu olacaktı.

O evlenmişti...

Anlamam, kabullenmem gerekti artık. O evlenmişti.
Yaslandığım camdan devam ettim aşağıdaki insanları izlemeye. Bir daha gözlerine istediğimde bakmayacaktım. En çok bu koyuyordu. Bu düşünce gözlerimin dolmasına yetmiş ve artmıştı bile..

Peki ne zaman geçecekti bu düşünceler kafamdan? Unutabilecek miydim ben onu? İyi hissetmiyordum ya, ne zaman iyi hissedecektim? Ne yaparsam iyi hissedecektim?

Ben onu ne zaman çıkaracaktım kalbimden?

Ölsem?

Evet, ölürsem onu unuturdum. Kesin unuturdum hemde, benimle mezara gelecek hali yoktu ya. Ancak öyle unuturdum ama bunu asla yapamazdım. Annem ve babama bunu yapamazdım. Onlara bu acıyı yaşatamazdım.

Öyleyse mecburen yaşıyorum.

Ben..

Öyleyse, yokum.

Sadece nefes alıyorum..

Dayanacaktım sadece işte. Ayakta kalmaya çalışacaktım, başka çarem yoktu. Aniden odanın açılan kapısıyla dan diye odama giren Baran densizine döndüm.

"Kapı çalmak ne bilmiyorsun sen herhalde?"

Söylenmemi takmamıştı. Elinde ki telefona odaklanmış dikkatle bir şey izliyordu. "Kendi odama girerken bir zahmet kapıyı çalmayayım ya.."