KAÇIKLAR

×4×

Bölüm şarkısı: Duman- Elleri ellerime

İyi okumalar💙

⚡⚡

Işık'tan;

Odamda kulağıma kulaklık takmış son ses müzik dinliyordum. Taa ki babam içeri dalıp kulaklığımı kulağımdan çekene kadar.

Gözlerimi devirirken "Ne yapıyorsun baba ya?!" Diye söylendim.

Babam kaşlarını çattı. "İki saatir size sesleniyorum Işık Hanım, ne demek ne yapıyorsun ya? Duymuyor musun beni?"

Gözlerimle kulaklığı gösterip "Gördüğün gibi kulaklık kulağımdaydı?" Dedim kulaklığımı elinden geri alırken.

Babam söylediklerimi es geçip "Sofra hazır" dedi. "Ve biz seni bekliyoruz başlamak için."

"Tamam. Sen git, geliyorum."

Babam odadan çıkınca derin bir iç çekip duvardaki resme baktım. Ne zaman görecektim acaba? Bir gün bütün hayallerimi gerçekleştireceğim tabi ki ama en basitinden başlamalıydım değil mi?

Kulaklığımı çalışma masama bıraktım ve aşağı indim. Annemler sofraya oturmuş yemeğe başlamışlardı bile, güya beni bekliyorlardı ya..

Keyifsizce "Afiyet olsun," dedim yerime geçerken.

Annem imalı bakışlarını babama çevirdi. "Küçük Hanımımız da sonunda teşrif edebilmişler."

Sırf sofrayı kurmasına yardım etmediğim için kızmıştı ama eminim iki dakikaya kalmaz yumuşardı. Bayıkça bakarken "Evet," deyip çatalı elime aldım. "Sonunda gelebildim." Önüme biraz salata koydum ve "Okulumu değiştirmeniz gerek," dedim birden bire.

Babam önündeki telefondan kafasını kaldırıp bana baktı "Nedenmiş o?" Diye sordu.

Gözlerim bir an için babama kaydı. "Atalay'lar okuldan atıldı. Bunca olayın üzerine o okulda kalmayacağım heralde?"

Çatalımı tabağıma doldurduğum salataya batırırken annem kaşlarını çattı. "Ne atılmasından bahsediyorsun sen?"

"Ha!" Dedim ve heycanla ağzımdaki salatayı yuttum. "Size söylemedim ben, Burak amcalar okula basıp hocaları dövdü. Atalay'lar da okuldan atıldılar."

Tekrar salatamı ağzıma tıktığım sırada annem "Ve sen bunu şimdi söylüyorsun!" Diye çıkışırken babam "Nasıl da böyle rahat söylüyorsun?!" Diye kızmıştı.

Önümdeki suyu alıp içtim. Dövseydiler iyi di ya. Ama suç benim değil onlarındı, fazla ilgisizlerdi.

Babam mendili ile ağzını temizledi ve "Ben bir Burak'ı arayayım, işin aslı neymiş." Deyip hiç elinden düşmeyen telefonunu tekrar eline aldı.

Salatama geri döndüm. Çoğu kişi salatayı yiyecek olarak bile saymaz ama ben kutsal bir nimet olarak görürdüm. Salatanın her türlüsünü çok seviyordum.

Annem mutlaka benim için bir tabak salata bulundururdu masada. Yoksa yemek yemezdim. Tamam, yerdim tabii ki bir şeyler kendimi aç bırakacak kadar salak değildim ama salatasız hiçbir şeyi midem almıyordu.

Babam telefonu kapatıp bize döndü ve "Evet," dedi. "Okulu değiştireceklermiş."

Annem "Durduk yere mi saldırmışlar ki adama? Neden basmışlar okulu?" Diye sordu.

Babam "Allah aşkına Nur," dedi geri yerine otururken. "Burak'lar durduk yere neden bassın okulu? O pezevenk müdür en başında Atalay'ı almamak için elinden geleni yapmıştı zaten. O hocalar falanda hep ayırıyordu Atalay'ı.. Şimdi de yapmışlar yapacaklarını."