KAÇIKLAR

×12×

İyi okumalar Kaçıklar💙

⚡⚡

Işık'tan;

Baran ile Atalay birbirinin üzerinde tepinip saçma sapan hareketler yaparlarken ben kenarda oturmuş düşünüyordum.

Acaba Poyraz nasıl olmuştu? Annemler neden izin vermemişti ki onlarla hastaneye gitmemize? Bizde merak ediyorduk belki arkadaşımızı? Güya çok kalabalık oluyormuşuz?! O zaman siz gitmeyin!

Acaba benim yüzümden mi bayıldı?

Kendimi çok kötü hissediyordum. Hatta berbat hissediyordum ben kendimi ya. Çok iğrenç bir insandım.

Onu Simay ile bu kadar yakın görünce bende dayanamayıp Eray ile konuşmaya başlamıştım ama o da ben ne zaman sınıfa girsem o kızla kahkaha atarak konuşuyordu ve sanki bunu bilerek yapıyordu!

Sonra ben Eray ile onun Simay'a davrandığı gibi davranmaya başlayıp konuşunca, beyfendi gelip çocuğa omuz atmış ve kavga çıkarmıştı okulun ortasında. Sonra da biz sınıfta tartışmıştık. Ardındanda bayılmıştı dersin sonunda.

Çok kötü bir gündü ya.

Baran, Atalay ile ettikleri güreşin sonunda soluk soluğa bana baktı ve "Üzülme artık, iyimiş Poyraz," dedi.

Evet, annemler arayıp durumu bildirmişlerdi ama yine de içim rahat değildi.

Atalay "Bence Poyraz, Işık yüzünden bayıldı," diyerek kalktı yerden.

Hızla "Benimle ne alakası var amip?!" Diyerek ona döndüm sinirle.

Bu gerçeği bir anda yüzüme vurması hem sinirlerimi hoplatmış, hemde gerçeklerin aksini söylemememe neden olmuştu.

Atalay "Önce çocuğun beni kıskanması için elinden geleni yapıp, iyice bir çileden çıkartıp sonra da sınıfın ortasında tartışan bendim zaten," diyerek sirkeledi üzerini.

Baran Atalay'a döndü ve "Kes şunu," dedi. "Işık neden öyle bir şey yapsın?"

Atalay derin bir nefes aldı ve bir elini Baran'ın omzuna koydu. "Çünkü ondan hoşlanıyor."

Ben ayağa kalkıp onu dövmeye hazırlanırken Baran "Ne diyorsun lan?!" Diye çıkışır çıkışmaz hemen ardından bana döndü. "Bak bu durum hoşuma gitmemeye başladı Işık, şu çocukla arana mesafe koysan iyi edersin."

Kaşlarımı çatmış ağzımı açacağım sıra da Atalay "Buna sen neden karışıyorsun?" Diye sordu sesinden de belli olan sinirle.

Baran ona dönüp "Çünkü ben onun dayısıyım." Dedi bastırarak.

Atalay Baran'a doğru bir adım attı. "Bende onun kardeşiyim ama bu hakkı görmüyorum kendimde. Sende görmemelisin bence çünkü o sadece senin yeğenin. Ne yapmasına karar vereceğin bir kukla değil!"

Baran bir şey söyleyeceği sıra da araya girdim ve "Yeter!" Diye bağırdım. "Kesin artık."

Baran önce bana sonra da Atalay'a baktı ters bir şekilde ve ardından bir şey söylemeden yukarı çıktı.