Angel Academy

ᴄʜᴀᴘᴛᴇʀ 20

Chapter 20: Plan D and E

Magkatitigan kami sa isa't isa at pawang naka ngisi. Hindi na naka ayon na sa plano ang gagawin ko. Iniinis niya talaga ako.

"Bakit hindi ka makapag salita? Ganon na ba kababa ang tingin niyo sa amin? Na hindi ko malalaman ang mga ginagalaw at pina plano ninyo? What do you think of me? An idiot person? You're bitch for thinking to me like that. Akala ko ba ayos tayo? Tinulungan kita-"

"Na hindi ko naman hiningi" Pinutol ko na siya sa pagsasalita. Sinusumbat niya ang sinasabi niyang tulong? Hindi naman tulong ang tawag doon. "Jupiter" Mahina kong usal sa pangalan niya. "Tulungan mo kaming kalabanin ang mga namamahala sa Demon High. Tulungan mo kaming palayain lahat ng mga estudyante na nandito" Iyon ang napag pasyahan kong plano.

Nakita ko sa mga mata ng mga kapwa ko estudyante ang paghihirap. Nakita ko sa mga mata nila na ayaw na din nila rito. Gusto na nilang maka laya. Kaya imbes na sundin ang plano ang naka ayon na planong gagawin ko, ay hindi ko sinunod. Imbes na makipag combat kay Jupiter, ay makiki awa akong tulungan kami. Tulungan na labanan ang sarili niyang ama.

Kinakabahan ako sa magiging reaksyon niya, ngunit agad na napawi ang kabang nararamdaman ko nang ngumiti siya. Ngumiti si Jupiter Martinez sa akin? Nanlaki ang mga mata ko.

He step closer to me and he tap my head. "You just really know how to impress me, huh?" Napanganga ako at napa kurap kurap. Ano ba ang sinasabi niya. "Rose, do you still remember me? I'm Jupiter, the little guy who says to protect you, no matter what happen" Nangunot ang aking noo. Hindi ko maunawaan ang winiwika niya. Sinong bata?

Nag isip ako at isang eksena ang bumalik sa aking ala ala.

FLASHBACK-----------

"huhuhuhu, mommy please help me!! I don't want here anymore! Huhuhu please mommy get me from those guy who kidnapped us" I just cried with all of my heart. I'am just 5 years old and I don't know where I'am. Black guys get us and now, they says I will never see my mom.

I run nowhere. I just need to find the gate or the door and I will tell it to my friends and we'll escape here.

I run until I bumped someone. My body is trembling in scared. What if it's the black guy? He'll going to kill me!

No!!!

"Hey" The voice is so soft. I slowly look into his face and he's smiling at me. I just blink my eyes and in just a snap, I feel dizzy, until I slowly close my eyes.

---------

Sampung taon na ang nakalilipas. At napaka raming nagbago, lalong lalo na sa sarili ko. Naging mas matapang ako, at sa edad na nuwebe noon, ay natuto akong pumatay ng walang awa.

Isa na rin akong masamang tao, pero kailangan ko gawin iyon para mabuhay ako, dahil hindi ko sila sinunod. Ako ang kanilang papatayin.

"You think so deep" Napangiti ako ng marinig ang boses niya. Humarap ako sa kanya at yinakap siya ng mahigpit.

"Wahhh!!! Na miss kita" At pinupog ko siya ng halik sa kanyang pisnge. Tumawa lang siya at inawat ako.

"Silly" ginulo niya ang buhok ko, at tumahimik kaming dalawa. Walang nagsalita. Tanging paghinga lamang ang naririnig. Huminga siya ng malalim. "I'm leaving for a week. My mom want see me" Sa wakas ay nagsalita na siya.

Nalungkot ako sa sinabi niya. Aalis siya at kikitain ang mommy niya. Habang ako, wala na akong ina, habang buhay akong mabubulok dito sa Angel Academy, kasama ang mga mas masasamang tao kesa sa akin.