ဘုရားရင္ျပင္သည္ နံ႔သာေသြးသူ ၊ အားေပးသူမ်ားျဖင့္ စည္စည္ကားကားရွိေနသလို ၿမိဳ႕လုံးကြၽတ္လိုလို လာေရာက္ၾကေသာေၾကာင့္ နံ႔သာေသြးပြဲ သည္ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ ။
သၾကၤန္အႀကိဳေန႔တိုင္း နံ႔သာေသြးပြဲ က်င္းပျခင္းသည္ အထြန္းတို႔ ၿမိဳ႕ေလး၏ ဓေလ့ပင္ ။
နံ႔သာေသြးမည့္ သူမ်ားသည္ ကိုယ္လက္သန႔္စင္ ထားရသည္ ။ တန္းစီကာ လွည့္လည္ၿပီး ဘုရားေရာက္ေသာအခါတြင္ ေက်ာက္ပ်ဥ္ တစ္ခု စီျဖင့္ နံ႔သာျဖဴ ၊ နံ႔သာနီတို႔ကို ေသြးၾကသည္။
ေက်ာက္ပ်ဥ္ေဘးကို လွ်ံမက်ေစဘဲ ေသြးထားေသာ နံ႔သာတို႔ကို ေငြဖလားျဖင့္ထည့္ကာ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား ကို နံ႔သာေရျဖင့္ သပၸာယ္ၾကသည္ ။
****
နံ႔သာေသြးပြဲ အၿပီးတြင္ေတာ့ ကိုမိုးက အထြန္းကို အေသအခ်ာပင္ စိုက္ၾကည့္လာသည္။
"အထြန္း ဒီေန႔ ပါးကြက္မကြက္လာဘူးလား"
"ဟင့္အင္း"
"ဪ.."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္"
အထြန္းက ကိုယ့္ပါးကိုယ္ ကိုင္ရင္း ေမးေတာ့ ကိုမိုးက ေခါင္းခါျပသည္။
"ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ၊ ဒါနဲ႔ မ႑ပ္နားကို သြားၾကေတာ့မလား "
"အေစာႀကီး ရွိေသးတာကို ၊ မ႑ပ္ဖြင့္မွာက ညေနမွေလ"
"အင္း ဒါဆို ဝါးတံတားဘက္သြားၾကမလား "
"ဟုတ္"
အထြန္း ခ်က္ခ်င္းပင္ မတ္တပ္ထရပ္လိုက္သည္။
ကိုမိုးသိလား ၊ အထြန္းကေလ ကိုမိုး ေခၚတဲ့ ေနရာတိုင္းကို အၿမဲတမ္းလိုက္ခဲ့မွာ ။
ဝါးတံတားထိပ္ ကူးတို႔ခ ေကာက္သည့္ ေနရာ ေရာက္ေတာ့ ကိုမိုးက ပိုက္ဆံအိတ္ထဲမွ တစ္ေထာင္တန္တစ္႐ြက္ကို ထုတ္သည္။
"ႏွစ္ရာေနာ္"
"အေႂကြမပါဘူးလား အစ္ကို"
" အေႂကြေတာ့ မပါလာဘူး "
"အထြန္းမွာ ပါတယ္ေလ ၊ အထြန္း ေပးလိုက္မယ္"
အထြန္းက ဝင္ေျပာလိုက္ေတာ့ ကိုမိုးက ေခါင္းခါျပသည္။
YOU ARE READING
ပုလဲတို့ဖြင့်ဖွဲ့သီသော ( Completed)
Romance"ကံ့ကော်ဆိုတာ မပြောင်းလဲတဲ့ချစ်ခြင်း သက်သေ"
