ခေါက်ဆွဲကြော်ဘူးကို လက်က ကိုင်၊ ကိုယ်ကို ဖော့ကာ လမ်းလျှောက်ရင်း ကိုမိုးထိုင်နေကျ ပြတင်းပေါက်ကို လှမ်းကြည့်မိသည် ။
"ကိုမိုးလည်း မရှိဘူး "
ခပ်တိုးတိုးရေရွတ်ရင်း ခြံထဲတစ်ဝိုက်ကို မသိမသာ ချောင်းကြည့်မိတော့လည်း အရိပ်အယောင်ကို ပင် မတွေ့ရ ။
တကယ်မရှိဘူးဘဲ။
သက်ပြင်းသဲ့သဲ့ ချကာ လှည့်ပြန်မည် အလုပ်တွင် ကားသံ ကြားလိုက်ရသောကြောင့် မျှော်လင့်တကြီး လှည့်ကြည့်မိပြန်သည်။
ကားပေါ်မှ ဆင်းလာသူက ကိုမိုး ၊ ထို့နောက် ဘယ်သူမှန်းမသိသည့် အစ်မတစ်ယောက်။
"အထွန်း"
ကိုမိုးက အထွန်းကို မြင်တော့ လှမ်းခေါ်သလို တစ်ဖက်မှ အစ်မကလည်း ကိုမိုးကို တစ်လှည့် အထွန်းဆီသို့ တစ်လှည့် ကြည့်လာသည်။
"အထွန်း ဒီဘက်ကို ကိစ္စရှိလို့လား"
ကိစ္စရှိလို့လားတဲ့ ၊ အထွန်းကလေ အခြားကိစ္စရှိရင်တောင် မလာပါဘူး ။ ကိုမိုးကို တွေ့ချင်လို့သာ လာရတာ ။
အထွန်းက ခေါင်းခါပြလိုက်ရင်း နောက်ဆုတ်သည်။
"ဟင့်အင်း မရှိပါဘူး"
"ကိုကျော်မိုးက သူနဲ့ သိတာလား "
ကိုမိုးဘေးမှ အစ်မက မေးလာတော့ အထွန်းခေါင်းကို ငုံ့ချလိုက်မိသည်။
"အင်း သိတယ်လေ"
ထိုအခါမှ "ဪ" ဟု တစ်ခွန်းဆိုကာ အထွန်းကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံးကြည့်လာပြန်သည်။
အထင်သေးရိပ်များလွှမ်းနေသော မျက်လုံးများကို အထွန်း ရင်မဆိုင်နိုင်တော့သောအခါ
အလျင်အမြန်ပင် ကျောခိုင်း ထွက်လာလိုက်သည်။
ဘာလို့မှန်းမသိ ၊ သိမ်ငယ်လိုက်တာ။
ကိုမိုးကို မိန်းကလေး တစ်ယောက်နဲ့ အတူ တွေ့တိုင်း အထွန်း သိမ်ငယ်လိုက်တာ ၊ ဝမ်းနည်းပြီးတော့ အားငယ်လိုက်တာ။
ဝဲလာသော မျက်ရည်တို့ကြောင့် ဝါးတားတား ဖြစ်နေသော အမြင်အာရုံကို မသိဟန်ဆောင်ကာ လမ်းဆက်လျှောက်နေလိုက်သည်။
YOU ARE READING
ပုလဲတို့ဖြင့်ဖွဲ့သီသော ( Completed)
Romansa"ကံ့ကော်ဆိုတာ မပြောင်းလဲတဲ့ချစ်ခြင်း သက်သေ"
