"အထွန်း ဒီလို ကိုင်ရတယ် "
"ဒီလိုလား"
"မဟုတ်ဘူး လက်ချောင်းနဲ့ ဒီလို ထိန်းပြီးကိုင်"
ကျော်မိုးက သင်ပေးလိုက် အထွန်းက တူကို ကိုင်လိုက် ၊ တူက အထွန်းလက်ထဲမှ ပြုတ်ကျသွားလိုက်ဖြင့် သံသရာလည်နေသည်။
"အထွန်း ခက်ရင်းနဲ့ပဲ စားတော့မယ် "
တူမကိုင်တတ်သော အထွန်းတစ်ယောက် ခက်ရင်းကိုသာ ဆွဲယူတော့သည်။
ခေါက်ဆွဲကြော် ကို အားပါးတရ စားနေသော အထွန်းပုံစံက ကလေးတစ်ယောက်လို ဖြူစင်နေသည်။
ကျော်မိုးက ပြုံးကြည့်နေရင်းမှ ဆက်တွေးသည် ။အင်းလေ အထွန်းက ဆယ့်ခြောက်နှစ် စွန်းစွန်းပဲ ရှိသေးတာ ကလေးပဲပေါ့ ။
ဘာကြောင့်ရယ်မှန်းမသိ သူ အထွန်းကို ရင်းရင်းနှီးနှီးပင် သံယောဇဉ်တွယ်မိသည် ။
အခြား ယောက်ျားလေး သူငယ်ချင်းများ ရှိပါလျက် ကျော်မိုးသည် အထွန်းကိုမှ ပိုပိုသာသာ ချစ်ခင်မိသည်။
အထွန်းက ချစ်စရာကောင်းသည် ။
မျက်နှာသေးသေးလေးတွင် မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေး များနှင့် မျက်တောင်ရှည်ရှည်လေး များက ထင်းနေသည်။
ကျော်မိုးက ခဏ စိုက်ကြည့်မိသွားတော့ အထွန်းက မော့ကြည့်လာသည်။
"အထွန်း စားတာ များနေလို့လားဟင်"
"ဟေ"
မျက်တောင်တို့ကို ပုတ်ကာပုတ်ကာဖြင့် မေးနေသော အထွန်းကို ကျော်မိုးက အလျင်အမြန်ပင် ခေါင်းခါ ပြသည်။
"မဟုတ်ပါဘူး စား စား ၊ အကိုက ဒီအတိုင်း ကြည့်တာ "
ထိုအခါ မှ ဪ ဟု တစ်ခွန်းဆိုကာ ဆက်စားသည်။
အသက်ချင်းသိပ်မကွာလှသော်လည်း ကျော်မိုးက တော့ အထွန်းကို ကလေးတစ်ယောက်လိုပင် မြင်နေမိပါသည်။
"အထွန်း အကို ရန်ကုန်က ပြန်လာရင် ဘာဝယ်ခဲ့ရမလဲ"
"မဝယ်ပါနဲ့ ကိုမိုး ပိုက်ဆံကုန်နေမှာပေါ့"
"ရပါတယ်ကွာ ၊ လက်ဆောင်ပေးတာပဲ "
အထွန်းက ခက်ရင်းကို အသာချရင်း ခေါင်းခါသည်။
YOU ARE READING
ပုလဲတို့ဖြင့်ဖွဲ့သီသော ( Completed)
Storie d'amore"ကံ့ကော်ဆိုတာ မပြောင်းလဲတဲ့ချစ်ခြင်း သက်သေ"
