"ဟဲလို ကိုမိုး"
"အထြန္း ဖုန္းခ်လိုက္ေနာ္ ဒီဘက္က ျပန္ေခၚလိုက္မယ္"
အထြန္းက ဖုန္းကိုအသာခ်သည္။
ကိုမိုးက အဲလိုပဲ ၊ အထြန္း ပိုက္ဆံကုန္မွာစိုးလို႔တဲ့ ။
သူ႔ဘက္ကပဲ အၿမဲတမ္းျပန္ျပန္ေခၚတယ္။
ဖုန္းလာသံၾကားမွ အထြန္းက ဖုန္းကို ျပန္ကိုင္သည္။
"ဟဲလို"
"အထြန္း ေနေကာင္းလား"
"ဟုတ္ ေကာင္းပါတယ္၊ ကိုမိုးေရာ"
ေနေကာင္းလား ဟူေသာ စကားမွ အစခ်ီကာ ဖုန္းေျပာၾကရာတြင္ အထြန္း၏ တစ္ေန႔တာ အေၾကာင္းပါသည္။ ကိုမိုး၏ တစ္ပတ္တာ အေၾကာင္းပါသည္။ ၿခံထဲမွ အပင္မ်ားအေၾကာင္းပါသလို ပန္းေတြပြင့္သည့္အေၾကာင္းလည္းပါသည္။
"ဒီတစ္ေယာက္က ဖုန္းေျပာတာ မၿပီးေတာ့ဘူးလား"
အထြန္းက စကားေျပာခြက္ကို လက္ျဖင့္အသာပိတ္လိုက္ရင္း ေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္သည္။
ဘယ္တုန္းကတည္းက ေစာင့္ေနတာပါလိမ့္ ။
စိတ္မရွည္သည့္ အမူအရာကို ေတြ႕လိုက္ရေတာ့ အထြန္း အားနာမိရေတာ့သည္။
အထြန္းက အသံတိုးတိုးျဖင့္
"ကိုမိုး အျခားသူေတြ ေစာင့္ေနၾကတယ္ အထြန္း ဖုန္းခ်ေတာ့မယ္ေနာ္"
"အင္း ဘာမွာဦးမလဲ အကို ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္ဆို ျပန္လာေတာ့မယ္ "
"မမွာေတာ့ပါဘူး"
အထြန္းက ကိုမိုးကိုပဲ ေတြ႕ခ်င္တာပါ ။ ကိုမိုးသာ ရွိေနရင္ အထြန္းအတြက္ ဘာလက္ေဆာင္မွ မလိုပါဘူး။
"ဒါဆို ဒါပဲေနာ္ ၊ အျခားလူေတြ ေစာင့္ေနၾကတယ္"
အထြန္းက ဖုန္းခ်ၿပီး ပိုက္ဆံရွင္းသည္။ ကိုမိုးဘက္က ေခၚေတာ့လည္း အထြန္းရွင္းရသက္သာပါသည္။
ကိုမိုးျပန္ေခၚေပးေနတာ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ၊ မဟုတ္ရင္ အထြန္းေတာ့ ဖုန္းခ နဲ႔တင္ မြဲမွာပဲ။
"ဟိတ္ ဟိုအေျခာက္ေလး အဲေလာက္အၾကာႀကီး ဘယ္သူနဲ႔ ဖုန္းေျပာေနတာလဲ"
ေလွာင္ရယ္ေနေသာ မ်က္ႏွာေပးျဖင့္ ေျပာလိုက္ေသာစကားကို ဘယ္သူနဲ႔ေျပာေျပာေပါ့ ဟု စိတ္ထဲမွ ျပန္ေျပာရင္း အထြန္း မ်က္ႏွာငုံ႔ထားလိုက္မိသည္။ လူေတြက အရမ္းစပ္စုၾကတာပဲ ။
YOU ARE READING
ပုလဲတို့ဖြင့်ဖွဲ့သီသော ( Completed)
Romance"ကံ့ကော်ဆိုတာ မပြောင်းလဲတဲ့ချစ်ခြင်း သက်သေ"
