Mbylli telefonin me Dionin dhe zhyti koken ne jastek duke u munduar te harronte gjithcka megjithese ishte thjesht e pamundur. Dhe nga gjithcka qe i kishte ndodhur sot buzeqeshi vetem kur kujtoi Heljosin. E donte shume ate njeri, e kishte marre malli pafund dhe e vetmja gje per te cilen kishte nevoje tani ishte te degjonte zerin e tij. Ndoshta zeri i te vellait do e ngrohte sadopak zemren e saj. Nuk e mendoi 2 here dhe e mori ne telefon me kamer. Donte ta shikonte dhe ta ndjente sa me afer. Nuk vonoi shume dhe e ai e hapi telefonin. Nuk kishte ndryshuar fare edhe pse kishte 2 vite qe nuk ishin takuar. - Pa shiko pa shiko kush qenka kujtuar per vellain. - Vellacko. - Dritezza ime si t'kam?! - Mire ja si gjithmone. Ti si je? - Mire edhe une. Po mo ca ka ndonje te re andej? - A,.. Asgje. Qetesi si perher. - Nuk e di pse sme dukesh shume mire? Ka dicka qe duhet ta di? - Jo jo ska asgje. Vetem doja te te degjoja zerin. Heljoss... - Po shpirt,, - Ti e di se te dua shume apo jo. - Epo une e thashe se ti e ke dicka. E di se me do dhe te dua shume por me thuaj kush ma ka merzit motren mua? - Po askush m askush. Vetem se me ka marre malli. - Edhe mua me ka marre malli shume per ju. Ndonjehere them te marr avionin e radhes dhe te vij t'ju takoj por ja qe gjerat nuk jane aq te lehta. S'luhet me jeten dhe te ardhmen. - Mos u merzit. Mjafton te jesh mire. Dhe fli tani se ke pune neser. Te perqafoj. - Mir dritezz. Gjume te embel. Pasi foli me Heljosin nje buzeqeshje e embel iu stampua ne fytyre. Ishte e cuditshme se si zeri i tij arrinte ta qetesonte qenien e saj. E nesermja erdhi shpejt dhe kishte mbetur vetem nje dite. Nje dite nga marrezia me e madhe e jetes se tyre. Marrezi qe do i shkaterronte te dy ose do i conte drejt nje jete me te mire. Po provonte fustanet dhe me kembenguljen e madhe te Denit zgjodhi nje fustan pak te ekzagjeruar por qe i shkonte shume
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Pasi vendosen per fustanin u ulen ne nje kafe per te biseduar. - Atehere do fillosh ti apo une? - e pyeti Dionin - Po filloj une. Atehere Den ti e di si kane rrjedhur ngjarjet qe une dhe Doriss jemi ketu sot. Ndaj para se te fillosh te besh ndonje ngaterrese eshte mire ti dish ca gjera qe tani. - Cfare?! - pyeti duke mos kuptuar asgje. - Den, kjo nuk do jete nje martese e vertete. Eshte thjesht nje marreveshje. Secili nga ne do kete jeten e tij. Deri sa te zgjidhen gjerat do qendrojme te martuar pastaj ne momentin qe trashigimia me kalon mua martesa nuk do kete me vlere. - Po talleni me mua besoj sepse kjo nuk ka fare kuptim. - Asgje mes nesh nuk ka kuptim Den. -foli Doris kesaj radhe. - Cfare do te thuash? - Po ta shpjegoj ne menyren tone. Nese Dioni dhe prinderit do te te detyronin te martoheshe me dike qe nuk e njeh dhe mbi te gjitha brenda nje afati kaq te shkurter kohor. Pa me thuaj si do reagoje? Cfare do beje?? Si do e gjeje kuptimin e gjithckaje po te ishe ne situaten time? - Une ... Une nuk e di... Thjesht nuk arrij dot ta perceptoj. - Shiko pak Den. Une isha me fat qe te pakten merremi vesh me njeri-tjetrin. Eshte e thjesht. Do jemi shoke te ngushte. Me nje ndryshim te vogel qe do jetojme ne te njejten shtepi. Kjo eshte e gjitha. - Ne rregull ju e dini. - tha e tronditur nderkohe qe Dioni nxorri letrat mbi tavoline. - Marreveshja apo jo?! - Ehe. Lexoje para dhe pastaj firmose. - S'ka nevoje. Me thuaj ku duhet te firmos. - Ketu. - i tregoi ajo dhe e firmosi ate leter qe ne njefare menyre mbante mbi te jeten e saj.
