Jo Thjesht Nje Marreveshje

Kapitulli 31

Te dy po vdisnin nga malli per njeri-tjetrin ama asnjeri nuk guxonte. Asnjeri nuk guxonte te thyente ate akull qe sa vinte e ngurtesohej m shume.
Pa e kuptuar ishte bere nje muaj dhe Dioni dhe Doriss nuk kishin komunikuar fare. Dioni ndihej fajtor qe e kish humbur, e Doriss nuk ia lejonte dot vetes te prishte nje lumturi qe faktikisht ekzistonte vetem ne mendjen e saj sepse ne shtepine e Dionit qe kur kishte ikur Doriss mbizoteronte heshtja dhe trishtimi.
Donte me gjith shpirt tia degjonte zerin ama ajo ishte e forte arrinte ta duronte dhimbjen qe po i vriste shpirtin vetem qe ta shihte ate te lumtur. Por Heljosi jo. Ndoshta Doriss duronte ama ai nuk e shihte dot motren ne nje gjendje te tille, ai nuk i degjonte dot denesat e saj naten, jo ai.
Ate nate priti sa Dorissin e zuri gjumi dhe i mori telefonin. Pa e menduar shume mori numrin e Denit dhe e shenoi ne telefonin e tij. Doli nga dhoma e saj dhe i dergoi nje mesazh.
"Mirembrema! Me fal per shqetesimin por duhet te bisedojme." -pas disa minutash erdhi pergjigjja nga ajo.
"Me fal kush jeni?!"
"Upss harrova. Jam Heljosi, vellai i Dorissit"
"S'kam asgje per te biseduar me ty, naten e mire!"
"Eshte e rendsishme! Per Dionin dhe Dorissin...
Te lutem..."
"Vetem per Dionin!!! Kur dhe ku?"
"Neser ne oren 11 ku te duash ti"
"Okj eja te Bar Esla"
" Ne rregull , shume faleminderit vajza trime"
"Per tim vella! Naten e mire!"
"Naten e mire!"
-Aq folen dhe e mbyllen biseden.
Nderkohe ne fytyren e te dyve kishte mbire nje buzeqeshje e pavullnetshme.
Ndoshta sepse e dinin se gjerat do rregulloheshin ose nga dicka tjeter.
E nesermja erdhi shpejt dhe Deni u be gati te shkonte te takonte Heljosin.
U vesh e gjitha me te zeza dhe doli nga shtepia. Arriti para vendit ku do takoheshin , pa oren dhe ishte 10 minuta heret. I ra pak kokes me dor dhe u nis te futej brenda. Ne hyrje u perplas me dike dhe sa deshi te fliste degjoi zerin e tij.
- Je 10 minuta me heret vajza trime.
- Teorikisht edhe ti ! - i tha Deni duke qeshur dhe per habine e saj dhe ai ishte veshur i gjithi ne te zeza. Qeshi pak dhe pastaj nje moment i erdhi si deja vu ne koke dhe syte iu mbushen me lot.
"Shih sa shpejt jeni kombinuar. Po sa shpejt e pare se cfare ka vesh ky trapi. Ncncncc - i tha Deni kur pa se ishte veshur njelloj si Dioni.
- Ne fakt ndodhi pa qellim se di.
- Po po se ta po ta besoj. " - ishte tallur me Dorissin dikur per te njejten gje.
- C'pate moj? - i tha Heljosi serioz
- Asgje asgje, - tha duke buzeqeshur serish.
- Eja ulemi dhe do me tregosh se c'pate.
U ulen dhe ajo filloi te fliste.
- Ishin te lumtur Heljos. Gjithcka ndodhi ne menyren e gabuar por ato ishin te lumtur.
Edhe pse nuk u takuan normalisht si gjithe te tjeret e deshen njeri - tjetrin dhe nuk e di per Dorissin por Dioni ende e do dhe nuk besoj se do heqe dore ndonjehere nga kjo dashuri.
-Mendon se do isha ketu me ty nese nuk do e shihja kete dashuri edhe ne syte e Dorissit. Ajo me ka treguar per gjithcka, edhe per ate sjelljen "e bukur" te Dionit ama perderisa Doriss e ka falur per gjithcka une jam askushi t'i ndaj.
Duhet te bejme dicka Den.
- E di por cfare mund te bejme?
- A i keni marre pergjigjet e ADN?
- Neser i dergojme provezat por...
- Por cfare?
-Nuk e di Heljos. Une jam e sigurt qe ai femije nuk eshte i Dionit por serish kam frike. Nuk i ze dot bese asaj neperkes. Ajo do beje gjithcka per te marre pasurine.
- Me degjo mua. Bej dicka te ngaterrosh provezat neser. Nderro ato te saktat me te tjera dhe me sill te saktat mua. Keshtu ne kemi te saktat dhe ajo del bllof nese pergjigjet jane pozitive.
- Ne rregull - tha me gjysme zeri dhe ai iu afrua pak me afer.
- Ngrije koken Den. Gjithcka do rregullohet. Mos u merzit.
- Nuk e di Heljos pz. Ka dite qe nuk flej dot. Eshte e veshtire te betohem. Nga nje lumturi e papershkrueshme qe na pati pushtuar gjithcka u be cope-cope! - nderkohe qe fliste lotet i kishin pushtuar faqet- Babai na la, Dioni eshte bere serish si i vdekur,Doriss qe ishte bere si moter per mua nuk esht me afer meje, ajo baxhella duket sikur ka pushtuar shtepine, thjesht nuk mundem me.
Ai degjonte Denin dhe cdo fjale e saj sikur e vriste.
E mori ne perqafim dhe i perkedheli pak floket.
- Shhh vajza trime, ti je e forte. Gjithcka do behet mire. Kurre mos mendo se je vetem. Mundesisht eja qe tani me mua. Do fillojme ti permirsojme gjerat qe tani.