Jo Thjesht Nje Marreveshje

Kapitulli 15

Mbaruan punet me Denin dhe sakaq ishte erresuar. Priten pak Dionin per darke por as ate nate ai nuk erdhi. Syte bosh te Dorisit mund te dalloheshin qarte edhe nga nje i huaj.
As nuk e mbaroi darken dhe u ngrit nga tryeza.
- Ju befte mire! - tha duke u munduar te buzeqeshte dhe iku ne dhomen e saj.
Hyri brenda mbylli deren dhe u shtri permbys ne krevat.
Filloi te qante me ze te mbytur dhe sa me shume deneste aq me shume e zhyste koken ne jastek qe te mos e degjonin te tjeret.

Dioni u kthye rreth ores 1 dhe ne erresire dalloi silueten e nje femre qe po e shikonte ngultazi ama nuk ia shikonte dot fytyren.
- Mos me thuaj se ia fillove prape avazit si grua e perkushtuar , grua e dashur. Ishe mire keto dy jave ca te gjeti tani. E harrove se nuk jemi asgje dhe sdo jemi kurre asgje? - foli krejt ironi duke buzeqeshur si idiot.
Deni qe mezor po duronte te mos i sulej ndezi driten e ai ngeli i hutuar ne mes te korridorit.
-A mund te bisedojme pak? - e pyeti me nje ton zeri te bute.
- Pse nese te them jo do e lesh ti a ? - foli Dioni i qete dhe me ze me te dashur sepse e njihte te motren. E Deni nga menyra se si i foli i vellai e kuptoi se ai per gjithcka fajsonte Dorissin e pse ajo faj nuk kishte.
- Edhe sot te pritem! - filloi te fliste duke u munduar te mbante lotet -Nuk erdhe! Te kemi pritur cdo nate per 2 muaj! Cdo nate! Nuk erdhe! Qe kur ajo iku ti ike bashke me te. Ajo drejt jetes se munguar e ti drejt humneres.
- Ti nuk e kupton Den!
- Hahahaha a ka moter ne bote qe nuk e kupton vellain e saj budalla?
Ti mendon se un nuk e di sa dhemb nje dashuri? Ama ti nuk di se cfare ndodh ne shtepi gjate kohes kur ti mungon. Kur ti vuan e ne vuajme bashke me ty Dion! Pastaj na ler ne po Dorisi? - pyeti duke e pare drejt ne sy e ai uli koken.
- E di se te duket se ajo ka faj por ajo eshte me e pafajshmja ne kete mes shpirti im. Mjaft ia bere kete asaj. Ajo nuk e meriton - tha duke fshire lotet qe kishin filluar t'i rridhnin prej kohesh.
Dioni ngriti koken dhe nje lot i ra nga syte.
- Po sikur te te them se te gjithe kete po e bej per te do me besoje? - e pyeti e Deni e pa mosbesuese.
- Mos me thuaj Den. Ti mendon se jam gje budalla te mos dalloj kush ka faj e kush jo.
Dorissit i detyrohem nje jete por gjerat jane krejt ndryshe.
Ti mendon se un nuk e di por une e di se ajo ka filluar te krijoje ndjenja e une atyre u trembem. E urreja veten qe e lendoja cdo nate teksa ajo me priste pa ngrene ama nuk eshte ne doren time. Une e njoh veten Den dhe nisur nga kjo duhet ta bej Dorissin te heqe dore nga ato ndjenja ndryshe do lendohet edhe me shume per sa kohe zemra ime rreh per dike tjeter.
Deni kishte ngelur e habitur nga gjithe ai rrefim i Dionit por edhe e lumtur ne te njejten kohe.
- Pse nuk i jep nje mundesi asaj ?
- Ta thashe Doriss! Edhe pse me mashtroi, edhe pse sme ka dashur kurre une e dua serish ate. Thjesht e dua! Nuk eshte ne doren time.
- Ti nuk mund te vazhdosh keshtu gjithe jeten. Doriss nuk eshte nga ato vajza qe vijne dy here ne jete. Nese nje dite ndjenjat e saj do zbehen ti do pendohesh dhe me beso nuk do jete larg ajo dite. Ajo po vuan me shume se ti Dion. Nese nuk e ben dot te lumtur te pakten mos e lendo dhe ti. Bisedova sot pak me te. - i tregoi duke u munduar te kuptonte pak me shume.
- Cfare tha? - pyeti Dioni dhe pa vetedije buzeqeshi pakez ne dhimbje.
- Me tha se ndihej e tepert kudo. Se ishte ajo fajtore per gjendjen tende. Se askush nuk e donte. Dhe se donte te vdiste. - rrefeu qete ajo dhe duke pare reagimin e Dionit e kuptoi se nuk ishte vetem Doriss ajo qe kishte filluar te ndjente.
- Une jam budalla Den te betohem - tha Dioni - duke u ngritur ne kembe i stresuar - Po sikur ajo te beje dicka? Po sikur t'i ndodhe dicka per fajin tim. Po sikur...
Une po iki te flej - tha Deni duke buzeqeshur e bindur se pas kesaj gjerat do ndryshonin.