Jo Thjesht Nje Marreveshje

Kapitulli 28

Degjonte fjalet e Denit dhe dicka e ngacmonte per ta njohur me shume ate vajze.
Nga te gjithe ato persona ajo kishte guximin me te madh per ti folur me ate ton.
Dhe edhe pse se pranonte thelle thelle e dinte e shihte ne syte e saj se ajo nuk po genjente.
Ndoshta jo vetem Doriss por edhe Dioni ishte ne njefare menyre viktime e kesaj ngaterrese te medha te jeteve te tyre.
Kemi degjuar shpesh per fate te kryqezuara e ndoshta ato ishin rasti me i mire i kesaj hipoteze.
Doriss pa njehere nga Dioni qe po e shikonte neutral pastaj pa nga Nesilda qe e mbante doren te barku qe sa kishte filluar ti rrumbullakosej.
Edhe njehere ndergjegjja fitoi para dashurise.
- Me vjen keq Dion , - tha teksa po pershendeteshin ne fund, - ai femije ka nevoje ta kete babain prane.
Mundohu ta falesh Nesin per ato qe ka bere. Njerezit bejne gjithmone marrezira kur bien ne dashuri- citoi nje nga shprehjet e saj te preferuara nga filmat vizatimore, te cilen nuk do kishte dashur ta thonte kurre ne nje situate te tille.
E Dioni nuk dinte si te reagonte as cfare te thonte.
- Kam nevoje per nje perqafiiiiim - tha duke ia kthyer me te njejten monedhe dhe duke u munduar te buzeqeshte.
Doriss e perqafoi dhe njehere fort si te donte te merrte prej tij ate aromen me te cilen mbushte mushkerite cdo mengjes.
- Me harro Dion. Aq ishte e shkruar.
- Do te te dua perjete! - ia ktheu ai duke injoruar komplet ate qe ajo kishte thene.
E ajo me nuk foli, ktheu shpinen, mori canten dhe bashke me Heljosin u nisen drejt daljes.
- Vajze e vogel je shume guximtare! - i tha ky i fundit Denit para se te largohej - Gezohem qe u njohem.
- Gjithashtu mendjemadh- ja ktheu ajo duke qeshur pak.
Ndoshta ky fund do sillte fillime te reja.
Apo ky nuk ishte fundi?!
Pasi Heljosi me Dorissin u larguan Dioni iu kthye Nesildes.
- Me cfare lloj te drejte shkel ne shtepine time pas gjithe asaj qe shkaktove? S'te mjaftoi ai qe more? Huhh? Mos do te me marresh dhe jeten? Megjithse tashme je e lire ta marresh? Nuk me ka mbetur me asnje arsye per te jetuar Nesilda Kola ! Merre dhe jeten time e te shpetoj.
- Por shpirt un te dua. Ja ku e ke nje arsye per te jetuar. Femija yne.
Ne. Dashuria jone.
- Dashuria jone? Ne? Femija jone? Mos doje te te thoje tradhtia jote? Ti?  Dhe femija yt? Ska me ne zonjushe. Ne momentin qe ti ma ktheve shpinen e humbe dashurine dhe besimin tim. Dhe ska asgje ne bote qe me bind mua se ai femije esht i imi.
Ndaj zhduku sa me shpejt nga kjo shtepi.
- Ti nuk mund te me debosh nga shtepia nderkohe qe une mbaj ne bark femijen tend. Ku pret qe te shkoj?
- Ne djall ti bashke me... - nisi te thoshte , do qendrosh ketu deri sa te dalin pergjigjet e ADN-se. Nese ai femije eshte i imi do pres deri sa ta lindesh dhe pastaj do marr kujdestarine e tij e ti do zhdukesh. E nese ai nuk eshte i imi... Nese e gjitha kjo ka qene mashtrim me beso burgu do jete shpetim.