"Ah! Benim dağ gibi duran, dal gibi kırılan kalbim."
Kalbi, annesinin gül bahçesinin içerisinde kalmış bir genç kız.
Kız kardeşinin bileğindeki prangalarla mücadele eden bir genç oğlan.
●
"Elimi yıkayabilir miyim?" Güldü.
"Elindeki kanın yıkadığın...
Sevgili arkadaşlarım, bu kurgum diğer kurgularım gibi kısa olamayacak maalesef çünkü Gupse, Atalay'ı sevmiyor. Atalay'ın ondan hoşlandığını az buçuk anlamışsındır fakat Gupse, sevemiyor çünkü onu hayatına almasının onda zorunluluk düşüncesi oluşturuyor ama o böyle bir şey istemiyor.
Atalay'ın yaptığı inceliklerin farkında ama görmezden gelmeyi tercih ediyor.
Her neyse, sizi seviyorum ve desteklerini bekliyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
۲۰ - 20.BÖLÜM
Öğlen saat ikiyi beş geçiyor. Kız kardeşlerim, okuldan yeni gelmiş ve mutfağın kapısının önünden mutfak görevlisi Selma Hanım ile tatlı tatlı konuşuyorlar.
Elif ile kısa sohbetimizden sonra kız kardeşlerimi karşılamak için bahçeye çıkmış dakikalarca onları beklemiş sonra ise bana sadece sarılmış ve Selma Hanımın yanına koşmuşlardı, bu biraz kalbimi kırmış olabilir.
"Selma Hanım, bizim bücürlere neler yaptınız?"diye soruyorum, Selma Hanımın şen kahkahası mutfağı her dolabına girip çıkıyor, "Neler yapmadım ki! Onlara; Patates kızartması, köfte, Makarna ve en önemlisi Türlü yaptım."her kelimesini bastıra bastıra kız kardeşlerimin gözlerine bakarak söylüyor ve onların tepkilerini ölçüyordu. Kız kardeşlerim ise her söylediği yemek ile heyecandan yerinde duramıyormuş gibi bir o yana bir bu yana yürüyorlardı.
Mutfağın kapısından giren Ceren'in gözlerini üzerimde hissediyorum ve ona bakıyorum, gözleri ile kesişen gözlerim sanki ona cesaret vermiş gibi konuşmaya başlıyor, "Sen, Atalay ile nereden taşıyorsun?"diye soruyor, şimdi hangi yalanı uydurmalıyım?
Karşımdaki sorgulayıcı tavır ile gözlerime bakan Ceren, Atalay'ın yakın arkadaşlarından biriymiş, en azından bana öyle söyledin fakat doğrusunu söylemek gerekirse aralarında fazlası varmış gibi gözüküyor ama ben, bu durumu görmezden gelmeyi tercih ediyorum. Atalay'ın - arkadaşım - diye bahsettiği bir insan ile arkadaştan fazlası olabilme olasılığı bir kere o kelimeyi aldatmaktı, çok yanlış bir durum.
"Atalay'ın sana anlattığını düşünüyorum, tekrardan neden soruyorsun ki?"diye soruyorum, gözlerini kısıyor ve beni, yavaşça süzüyor. Alımlı ve akıllı bir kızdı, bana soracak olursanız, biraz da şirin bir kız, kız kardeşlerim ile anlaşması oldukça hoşuma gidiyor, aslında bana karşı tuttumu samimiyetten yoksun bir tavır olmazsa arkadaş olabilirim.
"Sana da sormak istiyorum, anlatsana biraz?"diyor ve tekrardan aynı sorusunu bana yöneltiyor, gülüyorum.
"Ceren, aslında akıllı ve iyi bir kızsın. Bana karşı tuttumunun neden böyle olduğunu merak ediyorum?"diye soruyorum ve yüzündeki anbena ki değişim ile bu sorumu hiç beklemediğini anlıyorum.
