"Ah! Benim dağ gibi duran, dal gibi kırılan kalbim."
Kalbi, annesinin gül bahçesinin içerisinde kalmış bir genç kız.
Kız kardeşinin bileğindeki prangalarla mücadele eden bir genç oğlan.
●
"Elimi yıkayabilir miyim?" Güldü.
"Elindeki kanın yıkadığın...
"Ah! Benim dağ gibi duran, dal gibi kırılan kalbim."
Selamün aleyküm,
Geç geldim biraz ama yine de geldim.
Böyle bir dönemde akranlarım gibi biraz yazmam gerekir fakat dayanamıyorum, yazıveriyorum.
Her neyse. Desteklerinizi bekliyorum, rica ediyorum okuduğunuzu belli edin.
Sizi öpüyorum.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
۶ - 6.BÖLÜM
yıllar evvel,
Küçük çocuk babasının ellerindeki odunları sırtlanıp babasına yardım etmek istiyordu deli gibi fakat babası onun boncuk gözlerine bakıp başını onaylamazca sallıyordu.
"Olmaz, hem parmaklarına kıymık batabilir." Omuz silkti, küçük kız.
"Ama babamın ellerine de batmasın, benimkine batabilir. Hem senin canın acıdığı vakit anne çok üzülüyor." Küçük kızın söyledikleri ile adam, kızının arkasında yaşlı gözlerle bakan elif gibi dimdik olan kadına baktı.
"Ama ben taşımazsam bu odunları anne ve kız üşür." O küçük kız, bu zamanlarında takılıp kalmayı çok önceden dilemişti, ancak kız kardeşleri doğana kadar.
...
Kış aylarının son demlerine yaşamaktaydık, belki de üşüdüğüm son günlerde denebilir. Birkaç haftaya yağmur yağmaz, hava durumunda böyle bir haber yapılırsa sobayı annem ile birlikte kömürlüğe taşıyacaktım.
"Buyurun Zeynep Hanım." Eli ile bahçenin içerisine geçmemi söyleyen Hakan'a baktım.
"Hakan Bey, rica ederim Gupse deyin, o ismi kullanmıyorum." Zeynep ismini her ne kadar sevsemde babamın koyduğu ismi kullanmak istemiyorum, her dakika o adamı hatırlamak yüreğime ağırlık veriyordu.
"Pekala, içeriye girelim mi Gupse Hanım?" Başımı salladım, onun ardından bahçe kapısınım içerisinden girdik. Babamın evi kadar büyük ve lüks bir ev ile karşılaştım.
Umarım, bütün vaktimi burada geçirmem. Bugünlük ustadan anca izin alabildim, ileri ki günler için izin verebilir mi? Bu da muamma.
"Buyurun Gupse Hanım." Evin içerisine girdiğimde ayakkabılarımı çıkarttım ve ayağımın ucundaki turuncu terlikleri giydim. Etrafa baktığımda beni bekleyen bir insanın olmadığını fark ettim, neden çağrılmıştım buraya?
"Ben, kiminle görüşeceğim?"
"Beni takip edin." Bütün günüm Hakan'ı takip ederek geçmişti, sadece bir vakit camiye girip namaz kılmıştım, o kadar. Birkaç merdiven çıktıktan sonra siyah bir kapının önünde durduk.
