"Ah! Benim dağ gibi duran, dal gibi kırılan kalbim."
Kalbi, annesinin gül bahçesinin içerisinde kalmış bir genç kız.
Kız kardeşinin bileğindeki prangalarla mücadele eden bir genç oğlan.
●
"Elimi yıkayabilir miyim?" Güldü.
"Elindeki kanın yıkadığın...
Bu arada geçen bölümlerde yaptığım gibi, geç geleceğine dair bir yazı yazmayacağım. Çünkü yazıyorum, bir gün sonra yeni bölüm atmışım.
Tamamladığım gün, bölümü atacağım. Eğer bölüm size kısa geliyorsa üzgünüm fakat mesaj içerikli bölümlerim :) Benim için orada bitmiş bir bölümü tamamlayamam :)
Her neyse, desteklerinizi bekliyorum, okuduğunu belli edin.
Benim değerli bulduğum şarkılar vardır, bir tanesini sizinle paylaşacağım, yukarıdan bakabilirsiniz :)
Gupse'nin kardeşi olan Elif'in ismini Betül ismi ile değiştiriyorum, haberiniz olsun. Betül ismi oldukça anlamlı :) Atalay'ın kardeşinin ismini değiştirmiyorum, Elif ismi ona gerçekten yakışıyor ve oturuyor :)
Sizi seviyorum,
En güzele emanetsiniz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
۷ - 7.BÖLÜM
Yıllar evvel,
Genç kız, bugün derste not aldığı defterinden ders tekrarı yapıyor hemde kız kardeşleri için hikaye kitabı düşünüyordu. Çizgili defterinin sayfalarını çevirdiği sıra bir not parçası gördü. Kağıdı yavaşça parmakları arasına aldı ve uzun uzun baktı, tam o sırada genç kızın kapısı öfke ile açıldı. Annesi, onun baktığı gibi kızın parmakları arasındaki not kağıdına kaşları çatılmış bir şekilde bakmaya başladı.
"O ne?" Genç kız, şaşırdı.
"Bilmiyorum anne." Annesi parmak arasındaki not parçası hiddet ile parmakları arasından aldı ve açtı, okudukça kaşları derince çatıldı ve kaşlarının ortası düz bir çizgi halini aldı.
"Selim kim kızım? Sana nasıl böyle bir şey yazar, seni okutmaya gönderiyoruz biz." Genç kız, başını olumsuzca salladı.
"Tanımıyorum onu anne." Başını olumsuzca salladı annesi.
"Yalan söyleme." Genç kızın gözleri yaşlarla doldu.
"Ben, anneme yalan söylemem, sana söyleyemem."
...
Gökyüzüm beyaz bulutlar ile sarılmış, gönlüme hasret kaldığı güneşi bağışlamıyordu. Zamanında hiç düşlemediğim hatta düşleyemediğim olaylar ile karşı karşıyayım. Annemin yüz yıllık hasreti son buluyor ve babama kavuşuyordu. Kız kardeşlerim şu an yanımda tatlı tatlı Elif ile konuşuyor ve benim dünyam başka bir evrende dönmekteydi.
Zihnim yine bir bataklıktı, düşlerim bir bir batıyor.
"Abla, Elif abla bize kitap okumak istedi, hadi sende gel." Başımı salladım. Müjde ve Betül'ün ona kötü geleceğini düşünmüyorum, onlar hayat gibi çocuklar. Kara gecelerimde aydınlıklarımdı.
