"Ah! Benim dağ gibi duran, dal gibi kırılan kalbim."
Kalbi, annesinin gül bahçesinin içerisinde kalmış bir genç kız.
Kız kardeşinin bileğindeki prangalarla mücadele eden bir genç oğlan.
●
"Elimi yıkayabilir miyim?" Güldü.
"Elindeki kanın yıkadığın...
Umarım güzel bir bölüm olmuştur, desteklerinizi bekliyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
۱۰ - 10.BÖLÜM
Yıllar evvel,
Genç kız, mutfakta hem kendisine hemde kız kardeşlerine yemek hazırlıyordu. Annesinin her sabah erkenden ortadan kaybolmasından kaynaklı, okula gecikiyordu. En yakın zamanda teyzesi ile konuşacak gerekirse kız kardeşlerini teyzesine bırakacaktı, çünkü kız kardeşlerinin ileride ayakta durabilmesi için önce kendisi ayakta durmalıydı.
"Aba!" Emekleyerek mutfağa gelen Müjde'ye baktı genç kız, ilk defa konuşmuştu kız kardeşi.
"Sen abla mı dedin?" Gülümsedi genç kız,
"Abasının kuzusu."
...
Sabah ezanın sesiyle gözlerimi araladım, caminin bize oldukça yakın olması beni şanslı hissettiriyordu. O kadar yakındı ki alarm bile kurmama gerek kalmıyordu uyanmam için. Ezan bitene kadar yatağımda oturmaya devam ettim, yanımda uyuyan Elif'e baktımz gece boyuca kabus görmüş ve annesini sayıklamıştı. Arada ise beni annesi sanmış, boynumda ağlamıştı. Yastığın üzerine düşmüş saçlarını okşadım, en çok sana dua edeceğim.
Elif'in kalbindeki temizliği şimdi daha iyi görebiliyorum, annesinin gölgesinde büyüyememiş bir çocuk. Ezanın bitmesiyle Elif'i uyandırmamaya dikkat ederek yataktan kalkacağım sıra bileğimi bir el sardı,
"Gupse abla?" Dün onunla bana - yenge - dememesi için ciddi bir şekilde uyarmıştım, aklında soru işaretlerinin olduğunun farkındayım fakat bana öyle seslenmesini istemiyorum. Etkileyici bir şekilde onu ikna edebilmiştim ve bunda en çok Müjde ve Betül'ün parmağı var.
"Namaz kılmaya gidiyorum canım." Gülümsedi, gözleri yer yer kızarıktı, geceleyin ağlamaktan kızarmış olmalı.
"Öyle mi?" Başımı salladım.
"Sen, namaz kılarken seni izleyebilir miyim" gülümsedim,
"Elbette hatta istersen beraber kılalım?" Başını onaylamazca salladı,
"Bilmiyorum ki namaz kılmayı ama bana öğretmeni isterim." Başımı salladım,
"Öğretirim, sen yeterki iste." Bileğimi serbest bırakması ile odadan çıktım, banyoya girdim. Sabahleyin abdest almak gerçekten zordu, soğuk su insanı zorlayabiliyordu fakat sabah namazını vaktinde kılmanın o hissiyatı, huzuru yetiyordu bu soğukluğu görmezden gelmeme.
Açtığım avuçlarımı yüzüme sürterek duamı bitirdim, yavaşça seccademi kaldırdım, daha günün aymadığını fark ettim. Arkama baktığımda Elif'in pür dikkat beni izlediğini gördüm, gözleri dolmuş ve yüzü kızarmış gibi.
