"Ah! Benim dağ gibi duran, dal gibi kırılan kalbim."
Kalbi, annesinin gül bahçesinin içerisinde kalmış bir genç kız.
Kız kardeşinin bileğindeki prangalarla mücadele eden bir genç oğlan.
●
"Elimi yıkayabilir miyim?" Güldü.
"Elindeki kanın yıkadığın...
Biliyorsunuz ki, artık sık bölüm atamayacağım, bana kırılmayın. Bu sene gireceğim sınav benim için oldukça önemli eğer bu sene, sınavı kazanırsam binevi ayaklarımın üzerinde durabileceğim, bundan kaynaklı bu sene sınavın üstüne düşmeliyim.
Elbette bölüm atacağım fakat şimdi değil, çünkü bu sene sınavı kazanamazsam arkamda birileri yok. Aslında kötü bir hayatım yok fakat beni kötü bir insana dönüştürebilecek kişiler var etrafımda, onlardan uzaklaşmam gerek. Tek uzaklaşmama fırsat olacak şey de bu sınav.
Beni anladığınızı umuyorum, sizi seviyorum.
Bana kırılmayın, bu sınavı hayırlısı ile kazanayım da ondan sonra sizinim, söz veriyorum.
Şimdi gidiyorum, çok kısa bir süre de tekrar döneceğimi bilin.
Öpüldünüz.
Güzel bir şarkıyı sizinle paylaşıyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
۱۳ - 13.BÖLÜM
Aylar sonra,
Genç kız, gözlerinde dolanan yaşlar ile burnunu çekti. Parmakları arasında duran fotoğraf karesine baktı, gözlerinde toplanan damlalar o fotoğraf parçasına düştü.
"Gupse abla, iyi misin?" Genç kız, başını kaldırdı. Elif'in saçlarını örten siyah şalına baktı.
"İyiyim." Elif, korkarak Gupse ablasına yaklaştı ve omuzlarını sıkı sıkı tuttu.
"Neden ağlıyorsun?" Parmakları arasındaki fotoğraf karesini Elif'in avuçlarına bıraktı ve daha saatler öncesinde topladığı valizine alarak evden ayrıldı.
...
Alnımdaki yaraya dokunmamaya dikkat ederek şakaklarımı ovaladım, gün geçtikçe baş ağrım artıyordu, ilaçların pek işe yaradığı söylenemez. Hastaneden ayrılalı iki gün geçmişti, aklıma hastane geldikçe gözüm istemsizce parmağımdaki zarif yüzüğe kayıyordu.
Elif ile her ne kadar konuşsamda Atalay'dan kaçıyorum ve bugün, Elif'in yanına gitmem gerekiyor.
"Abla, biz hazırız." Betül'ün ardımdan gelen sesiyle tülü çekerek son kez sobanın içerisine baktım,odunların artık yanmadığını fark ettim.
"O zaman hadi gidiyoruz." Müjde ve Betül'ü teyzeme bırakıp Elif'in yanına gideceğim, kız kardeşlerimi yanımda götürmem demek, Atalay ile yalnız başıma kalmamın habercisiydi.
Onlar benimle her geldiğinde, anlamadığım bir şekilde Atalay ile kendimi yan yana görüyorum ve en iyisi, tek başıma gidip tekrar eve dönmem.
