Selamün aleyküm.
Nasılsınız?
Sizi seviyorum,
Kendinize dikkat edin, bu zamanlarda.
Desteklerinizi bekliyorum.
۳ - 3.BÖLÜM
Yıllar evvel,
Genç kız, mahalledeki akranlarına baktığı vakit gözünü kimsenin göremeyeceği bir hüzün ev edindi, onları mahalledeki kaldırım taşının üzerinde birbirleri ile sohbetlerini duymak için can atıyordu, onlar fark etmese de dudakları onlar için haraket etmek istiyordu.
"Aba?" Ardına baktığında kendisine doğru gelen küçük kız kardeşini gördü, daha yürüyemediği için emekleyerek ona doğru geliyor. Gözlerine doluşan yaşları ve burnunun garip bir şekilde sızlamasına son vererek, daîmi arkadaşlarına döndü. Kalbi ateşler içerisinde kavrulurken ne annesi, ne babası ne de mahalleliler görüyordu sadece küçük kız kardeşleri görüyor fakat anlamıyorlardı.
...
Her pazar günü gibi geçmişti, annemin gün boyu dolu gözleri, kız kardeşlerimin annemin ayağının dibinden ayrılmamaları, burunları umursuzca anne kokusuna hasretlerdi. Ben ise evi toplayarak, biraz ders çalışarak ve birde uzun uğraşlarla soba yakmaya çalışarak geçirdim.
Ve her sabahında bir gecesi, o gecenin de bir gündüzü vardı. Kulağıma dolan sabah ezanı ile ayaklandım, abdest aldım, namazımı kıldım. Mutfağa girdiğim vakit hızla beyaz önlüğümü taktım, bugün kız kardeşlerim benimle değil annem ile kalmışlardı. Kız kardeşlerim, anneme göz göre göre hasret ile büyüyorlardı oysaki annem tam yanındalardı.
Aynı benim gibi büyüyorlardı aslında, annem yanımızda olsa da sevgisi her zaman bizden uzaktı, babamın yanındaydı. Olsun ama, çok şükür ki yaşıyordu, hiç yoktan bizimleydi.
Hızla hazırladığım sofra ile çayı demlemeyr koyuldum, kapı pervazında duyduğum ayak sesi ile o tarafa baktım:
"Hayırlı sabahlar anne." Annem, uykudan şişen gözleri ile bana bakmaya çalışıyordu.
"Günaydın."
"Kızları uyandırır mısın anne?" Başını olumsuzca salladı, yemek masasına oturdu, gözlerimi devirdim. Kızları uyandırmak için mutfaktan çıkacağım sıra, annemin dünden beri korktuğum o soru çıktı:
"O, çocuk kim Gupse?" Başımı eğdim.
"Arkadaşımdı anne." Histerik gülüşünü duydum.
"Artık değilsiniz değil mi?" Başımı salladım.
"Tamam o halde gidebilirsin, kızların uyandırmaya." Başımı salladım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GUPSE - TAMAMLANDI
Espiritual"Ah! Benim dağ gibi duran, dal gibi kırılan kalbim." Kalbi, annesinin gül bahçesinin içerisinde kalmış bir genç kız. Kız kardeşinin bileğindeki prangalarla mücadele eden bir genç oğlan. ● "Elimi yıkayabilir miyim?" Güldü. "Elindeki kanın yıkadığın...
