"Ah! Benim dağ gibi duran, dal gibi kırılan kalbim."
Kalbi, annesinin gül bahçesinin içerisinde kalmış bir genç kız.
Kız kardeşinin bileğindeki prangalarla mücadele eden bir genç oğlan.
●
"Elimi yıkayabilir miyim?" Güldü.
"Elindeki kanın yıkadığın...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
۴ - 4.BÖLÜM
Yıllar evvel,
Genç kız, kardeşinin elindeki oyuncak peluş oyuncağa gözleri dolu dolu baktı, babasının ona aldığı ilk ve son oyuncaktı belki de. Annesi ile birlikte taşıdığı kömürü sobaya dikkatlice döktü ve kıvılcımlarının üzerine sıçramaması için hızla kapattı sobayı. Kız kardeşine baktığında yüzünde gülümseme yer edindi.
"Biriciğim." Kız kardeşi burnunu çeke yamacına geldi.
"Aba!" Tiz sesine genç kız gülümsedi.
"Efendim abası?" Gözlerinden pıtır pıtır akan yaşları gördükçe içi gidiyordu. Bu hayatta gözyaşları yağmur olsa aksa her gün, bu kadar dağlamazdı belki kalbini.
"Kadeş küstü bana." Genç kız, kaşlarını çattı ve diğer kardeşine baktı.
"Neden küstün ki biriciğim?" Kız kardeşi omuz silkti ve burnunu dikti.
"Anne benim." Güldüm.
"Anne bizim değil kızlar, anne babanın."
...
Bedenime sıkıca sarılan kollar ile bir an şaşkınlığa uğrasam da sonra kendime gelebildim, onu itekledim ve sanki bu tepkimi beklercesine beni zorlamadan kollarımı bedenimden ayrıldı, kaşlarımı çattım.
"Ne yapıyorsun!?" Eli ile saçlarını karıştırdı ve ensesine götürdü.
"Kötü gözüküyordun." Omuz silktim.
"Kötü değilim. O adama üzülmüyorum sadece kız kardeşlerime üzülüyorum." Yüzüme baktığını hissediyorum fakat görmezden geliyorum çünkü eğer görürsem şu an buradan kaçabilirdim, geriyordu.
"Neden?" Güldüm.
"Neden olacak, annemi aldı bizden." Tekrar soru soracağı vakit babamın kıymetli eşi karşıma geçti.
"Senin yüzünden tutuklandı değil mi?" Güldüm.
"Yapabilecek bir gücüm yok ama olsaydı bunu yapmazdım hatta hiçbir şey yapmaz, Allah'a havale ederim." Kaşlarını çattı, sanki yüzümde bit arıyormuş gibi bakıyordu.
"Annen yaptı o zaman!?" Buna gerçekten kahkaha attım ve elim ile dudaklarımı örttüm, kendimi durdurmak istercesine.
"İlahi. Eminim, babamı senden daha çok seviyordur annem." Ukala bir gülüş yüzünde belirdi.
