SİYAH PAPATYAM [DÜZENLENİYOR‼️]

3. BÖLÜM

Merhaba Canlarım🤍
Elimden geldiğince uzun ve güzel bir bölüm yazdım umarım beğenirsiniz.
Medyadaki Aslı
Yorumlarınız benim için önemli lütfen yorum yapıp destek olurmusunuz🤍🙇🏻‍♀️🙏🏻

‼️‼️Kitabımın 3. Bölümünün düzenlenmiş halidir. Diğer bölümler hâlâ düzenleniyor‼️

3. BÖLÜM

Dün olanları hâlâ düşünüyordum. O kişinin Burak olması beni üzmüştü. Kendi içimde neden dedim, neden bunları yapıyordu. Tüm bu olanlar o kadar saçmaydı ki onun bunu yapması delilikti. Gerçi onun daha önce yaptıklarını düşündükten sonra bunlar normal gelmeye başladı.

Yatağıma uzanmış tavan ile bakışıyordum. Tüm bu saçma şeyleri düşünmekten yine tüm gece uyuyamamıştım.  Sabahı zor etmiştim. Ben hâlâ düşünceli bir halde tavana bakmaya devam ettiğimde hiç beklemediğim anda telefonum çaldı. Korkuyla irkilerek yavaşça doğruldum ve yatağımın yanındaki dolabın üzerindeki telefonumu alıp açtım. Artık numaraya bakmıyordum oydu alışmıştım.

"Yine ben."

"Biliyorum."

"Bu numarayı kaydet istersen artık seninle bu numaradan konuşacağız."

" Sana, konuşacağımızı düşündüren şey ne?"

"Çünkü alıştın."

"Bunu da nereden çıkardın?"

"İstemeseydin telefonlarımı açmazdın. Ama sen, beni merak ediyorsun. Ayrıca benim sesimi duymak iyi geliyordur."

"Hah ben mi seni merak ediyorum? Bir de sesin iyi geliyormuş saçmalık."

Saçmalama Aslı sesi huzur verici yalan söyleme.

Ne diyordum ben iç sesim ne söylüyordu? Ben böyle şeyleri nasıl düşünebiliyorum?

Gülüp tüm dikkatimi dağıtmasıyla düşüncelerinden ayrıldım. Hâlâ gülmeye devam ederken ne kadar güzel güldüğünü düşündüm.

"Öyle mi? Demek saçmalıyorum."

"E-evet tabii ki de."

Kahretsin sesim titremişti. O ise buna gülmüştü.
Bu adam neden böyle güzel gülüyordu. Ben galiba bu gülüşe kapılmıştım.

Düşündüğüm şeyin saçmalığı ile kendine kızıp telefondaki sapığa bağırdım.
"Her neyse ben seni  daha fazla dinlemek istemiyorum ve ayrıca senin kim olduğunu zaten biliyorum! Bu yüzden tüm bu saçmalıkları bitir!"

Derin bir nefes verdi.

Nefes  veriş sesi bile hoş geliyordu.

Ben ne diyordum? Benimle konuşanın Burak olmasını unutuyordum. Burak'mıydı? Ondan bile emin değildim.

" Demek biliyorsun. " dedi ve yine güldü.
" Evet tabii ki de biliyorum. " dedim ve kendime kızdım.

Onun Burak olduğuna emin değildim ama eminmiş gibi konuşuyordum. Ben tam bir salaktım.

"Ben sandığın kişi değilim Aslı. Benim Burak olduğumu düşünüyorsun ama yanılıyorsun. Ben o piç değilim."
Sonlara doğru sesi sinirli gelmişti. Ayrıca bu adam resmen benim düşüncelerimi biliyordu.
"Ayrıca o piçin senin yanında durması, sana bakması beni sinir ediyor. O herifi yanından uzaklaştır. "