SİYAH PAPATYAM [DÜZENLENİYOR‼️]

11. BÖLÜM / SUÇLU DEĞİLİM

Merhaba yeni bölüm geldiii umarım beğenirsiniz iyi okumalar 🤍🌼

Medyada Savaş ve Aslı var.

11. BÖLÜM

Silah patladı ve ben korkuyla bağırdım. Savaş yanıma gelip bana sarıldı. Biraz ilerimizde olan Arslan bize bakıp gülüyordu.

"Şu an o kadar korkak görünüyorsun ki Savaş Barutçu ben zevk alıyorum."
Yanımdaki adamlar çekildi ve Savaş beni arkasına aldı.
"Kes lan sesini."
"Ooo kızmak yok ama. Hem seni hiç böyle görmemiştim ve galiba bundan sonra hep böyle olacaksın Savaş Barutçu. Her anı korkarak geçireceksin. O arkana sakladığın kadın varya bir gün benim olacak. Bunu ben yapmayacağım o bana kendisi gelecek ve sen de öylece izleyeceksin." dedi. Bu adam ne saçmalıyordu. Ben asla o adamın olmayacaktım.
"O biraz zor Arslan Kırımlı. Ona dokunamazsın. Önce beni öldürmen gerek. "
Gülerek konuşmaya başladı. "O çok kolay Savaş Barutçu." bu sefer gülen yüzü birden durdu ve korkutucu derecede kaşlarını çattı.
"Aslı senin gözlerinin önünde benim olacak ve sen sadece izleyeceksin."

Bu adam ne saçmalıyordu. Tüm vücudumu korku kapladı. Ben öyle bir şey yapmayacaktım, yapamazdım.

"Kes lan kes yeter. Ben yapmadım ben yapmadım. Senin karını ve çocuğunu ben öldürmedim."
Duyduklarım şok olmuştum.
"Sen yaptın. Karımı ve doğmamış çocuğumu sen öldürdün."
Savaş bunu yapmış olamazdı değil mi. Hemen Savaşı'ın yanından uzaklaştım.
"Sen bütün bunları nasıl yaparsın Savaş."
"Aslı inan ben yapmadım."
"O çok sevdiğin adam sana yalan söylüyor. O benim karım ve doğmamış çocuğumu öldürdü. Daha birçok kişiyi. Bu adam senin sandığın kadar masum değil."
Duyduklarımla nefesim daralıyordu. Savaş yanıma gelip koluma dokundu. Hemen geriye çekildim.
"Sakın bana dokunma."
"Aslı inan bunların hiçbiri doğru değil. Ben kimseyi öldürmedim. Ben yapmadım."
"Sen yapmadıysan kim yaptı o zaman."
Savaş dizlerinin üzerine çöküp ağladı.
"Ne oldu Savaş Barutçu yaptıkların ağır mı geldi. Bu burada bitmedi, senden karımın ve çocuğumun intikamını almadan ölmem."
Savaş dizlerinin üzerine çöküp ağlıyordu. Benim gözlerimin içine bakıp fısıldadı.
"Ben yapmadım."

Duyduklarım çok ağır suçlardı. Savaş bunu yapmış mıydı. Yapmasaydı bu adam neden böyle desin ki değil mi?

Kocaman ormanlık yolun ortasında öylece duruyordum. Ne yapacaktım ben, ne olacaktı bundan sonra?
Savaş hızla ayağa kalkıp Arslan'ın karşısına geçti.
"Ben yapmadım. Ben senin karını ve çocuğunu öldürmedim. Onları öldüren babam. O şerefsiz köpek Erol yaptı."
Duyduğum şeyle ikinci şoku yaşıyordum.
Arslan Savaşı'ın yakasından tuttu.
"Ne saçmalıyorsun sen? Benim karım babanın kardeşi. Yeliz ile Erol kardeş lan kardeş, Erol bunu nasıl yapar?"
"Duydun işte Erol yaptı. O adam kendi kardeşini bile öldürecek kadar zalim. Çünkü o adam kendi karısını öldürüp çocuğunu suçlayan bir cani."

Duyduklarıma giderek daha çok şaşırıyordum. Daha fazla burada kalamazdım eğer bir saniye daha burada kalırsam delirecektim.

" Neden yapsın bunu söyle neden lan neden? "
" Bilmiyorum. Ben yeni öğrendim. Ama tek bildiğim şey her oyununda beni ve seni kullanıyor."
Birden başım dönmeye başlamıştı ve çok fazla sinirlenmiştim.
"Yeter artık yeter. İkinizde susun. Tüm bu duyduklarım yeter artık daha fazla katlanamam. Ben gidiyorum Savaş sakın bir daha benim peşimden gelme anladın mı gelme." Arkamı dönüp gidecektim ama başım ağrıyor ve dönüyordu.
"Aslı dur beni dinle."
Her yer birden karardı ve en son duyduğum şey Savaşı'ın adımı söyleyerek bağırmasıydı.