SİYAH PAPATYAM [DÜZENLENİYOR‼️]

44. BÖLÜM / TARTIŞMA

Merhaba canlarım yeni bölüm ile geldim. Birkaç gün gecikti sadece ama bu bölüm ile bence telafi edebilirim. 🤍🕊️

OY VERMEYİ UNUTMAYIN LÜTFEN 😍⭐🌟

"Öyle seversin ki, haklı olsanda özür dilersin."

44. BÖLÜM

EZGİ'NİN ANLATIMINDAN

Oturduğum salıncakta sıkıntıyla nefes aldım. Aslı ve Savaş organizasyon ekibi ile düğünleri hakkında konuşuyorlardı. Ben ise yalnız ve tek başıma dışarıda oturmuş kapıya bakıyordum. Arslan'ın gelme ihtimalini düşünüyordum. Biliyorum çok saçmaydı, onu düşünmemem gerekiyor ya da ona kızgın olmam gerekiyor. Ama ben yapamıyordum. Onu severken olmuyordu, yapamıyordum. Başka bir şey düşünsem bile sonu hep Arslan'a çıkıyordu.

Sıkıntıyla nefes alıp ayağa kalktım. Arkamı dönüp bahçeden çıkıp içeriye gireceğim anda biri adımı seslendi.
"Ezgi."
Başımı çevirip arkaya baktım. Karşımda Kerem ve Alp vardı. Onları görmem ile şok olmuştum. Uzun zamandır onları görmüyordum ve çok özlemiştim. Çığlık atıp yanlarına koşup Kerem'e sarıldım.
"Yaa sizi ne çok özledim."
Kerem bana sinirle bakıp konuştu.
"Öyle mi küçük hanım? Aslı yanına çağırmasa seni göreceğim yoktu. Neredesin sen? Yanımıza hiç gelmiyorsun."
"Aman be Kerem gelemedim işte durumlar malum."
"Anladım, öyle olsun bakalım."
Elini omzuma atıp kollarının arasına aldı.
"Eee nasıl gidiyor? Anlat bakalım."
Hemen yüzüm düştü ve başımı edim.
"Boşver ya sen beni."

Alp karşımıza geçip durdu.
"Ne oldu bir sorun mu var?"
Başımı kaldırıp ona baktım.
"Yok sorun yok."
Alp konuşacağı sırada Aslı çığlık atıp bağırdı.
"Kerem gelmiş."
Aslı bahçe kapısında durmuş bizi izliyordu. Kerem hemen koşup Aslı'nın yanına gitti. Ben Alp ile tek kalmıştım.
"Nasılsın Ezgi?"
"İyiyim sen nasılsın?"
Gözlerimin içine bakıp konuştu.
"İyi olmaya çalışıyorum."
Dedikleri ile duraksadım. Hâlâ bana karşı bir şeyler hissettiği için mi böyle demişti?
"İyi." dedim. Sıkılıp yanından gideceğim anda kolumdan tuttu.
"Kerem, Aslı ile konuşurken senin Aslı'nın yanında olduğunu duydum ve onun için geldim. Ayrıca Kerem bir şeyler anlattı."

Tam da düşündüğüm gibiydi. Hâlâ bana karşı bir şeyler hissediyordu. Sıkıntıyla nefes alıp ona baktım. Başını yere eğdi ve saçlarını karıştırdı. O sırada da sağ elini cebine koydu.
"Ayrılmışsınız. Yani Kerem öyle söyledi."
Hâlâ kolumda olan eline baktım. Kollarımdaki eli yavaşça indi ve elimi ellerinin arasına alıp tuttu.
"Konuşmak istersen ben hep yanındayım."
"Ezgi'nin konuşmak isteyeceği en son kişisin."

Duyduğum cümleyle arkamı dönüp baktım. Arslan gelmişti ve tam karşımdaydı. Saçları dağılmış ve gözleri kıpkırmızıydı. Bir gece de ne hale gelmişti. Dağınık saçlarına tekrar kaydı gözüm. Elimi uzatıp o saçlarını düzeltmek istedim ama yapamadım. Daha doğrusu yapamazdım.
"Hiç sanmıyorum."
Alp'in dediği şeyle düşüncelerimden bir nebze olsa da ayrıldım. Başımı çevirip karşımdaki Alp'e baktım ve elimi elinin arasından çektim.
"Alp sen takma onu. Kendisi haddini ve yerini bilmez bir insan."
Alp ağzı açık bana baktı ve sonra gülümsedi.

O an aklıma Aslı'nın sabah anlattığı planı geldi.
"1. Kural yakın durmak yok.
2. Kural asla yüz verme ve tersle.
3. Kural en önemlisi bu, onu kıskandır.
4. Kural onu hiç düşünmüyormuş yada hayatına devam ediyormuş gibi yapmak. "
Evet Aslı bana bunları tam bir saat boyunca anlatıp ezberlettirmişti. Planı buydu, yani iyiydi ama işe yarar mıydı bilmiyordum. Bir anda aklıma gelen fikirle Alp'in koluna girdim.
"Neyse biz içeriye geçelim."
Alp bana bakıp gülümsedi.
"Olur geçelim."
Arslan sinirle bağırdı.
"Ezgi"